Na twee weken door de mystieke bergen van Nepal te hebben rondgetrokken, kan ik niet wachten om jullie te laten zien hoe overweldigend mooi de natuur hier is en om jullie te laten weten hoe het ons
in de Himalaya is vergaan.
De drie weken samen met Hans (Arjans vader) in Nepal zijn voorbij gevlogen. Het was super om met hem door Nepal te reizen! Hans en Arjan hebben samen tien dagen door de bergen getrokken en een
geweldige tijd gehad terwijl ik genoot van een relaxte tijd alleen in Pokhara. Niet omdat het voor Arjan nog niet genoeg was, maar juist omdat het zo mooi was, kon hij niet wachten om met mij
daarna nog een keer de bergen in te gaan. Ik moest dit zien! Dus een dag na het afscheid van Hans hobbelden we in de taxi van Pokhara naar Nyepul, het startpunt van onze trek.
De backpack van Arjan was gevuld met onze kleding, fotocamera's, handdoeken en toiletspullen, schone wandelsokken en een kaart van het gebied (bij elkaar zo'n 14 kilo). In mijn kleine rugtasje
droeg ik een fles water, een rolletje toiletpapier, het EHBO-tasje, onze twee leesboeken en een pakje kaarten (niet meer dan 4 kilo). Na deze verdeling van onze bagage was duidelijk dat Arjan voor
ons beiden de gids en de porter was. De twee beroepen die voor de Nepalezen in de bergen het belangrijkst zijn. De meeste mensen gaan trekken met een gids en een porter. De gids leidt de weg en
vertelt alles over het gebied en de porter draagt de spullen van iedereen die mee is. Tot 45 kilo kunnen de kleine maar supersterke mannen hier op hun rug de bergen op dragen! Met ontzag en diep
respect ging ik dan ook altijd direct aan de kant als een porter ons tegemoet kwam in een afdaling of me naar boven toe wilde inhalen. Niet dat ik zo langzaam ben, maar als ongetraind groentje was
dit voor mij de eerste keer in mijn leven dat ik een trek maakte en ik kon niet op tegen deze berggoeroes die we onderweg tegenkwamen.
Naast de inkomsten van toeristen, kun je als porter ook goederen naar boven brengen. Tot 2000 meter hoogte loopt er zigzaggend een autoweg naar boven, maar vanaf het dorpje Ghandruk is er geen
andere optie dan de mensen die in de dorpjes in de bergen wonen van hun goederen te voorzien, door het in een mand achter op je rug naar boven te dragen. Logischerwijs is alles dan ook duurder
naarmate je verder naar boven klimt maar nog altijd is alles verkrijgbaar en naar Nederlandse begrippen zeer goedkoop.
We begonnen onze eerste dag met de klim naar Ghandruk. Halverwege de stoffige autoweg trok de lucht boven ons dicht. Het zou niet lang meer duren voordat de laaghangende dikke wolken openbreken en
we zeiknat zouden regenen. Op de hoek bij een zigzagbocht zat een jongen die we vroegen of we verder naar boven moesten of ook het pad naar rechts konden nemen. Terwijl we hem dit vroegen, stopt er
naast ons een grote jeep. Er stapt een jongen uit die ons een lift naar boven aanbood. Nou graag! Dit was wel een heel relaxte start van de trek voor mij. Na twee uurtjes lopen werden we door de
jeep boven voor de deur van een klein guest house afgezet en op het moment dat we een kamer hadden geregeld, begon het onophoudelijk te regenen. Onder het afdakje verzamelden zich steeds meer
Nepalezen uit het dorp die al zeiknat waren geregend. Een donderende storm bracht een fikse hagelbui en felle bliksemflitsen met zich mee en niemand bleef meer echt beschut onder het afdakje. We
schikten in en hielden elkaar warm omdat we met z'n tienen zo dicht bij elkaar zaten en stonden en naar de storm keken. Wat waren we blij dat we de lift hadden aangenomen. We hadden zeker vol door
die hagel naar boven moeten klimmen als de jeep niet was gestopt. En ik kan je zeggen, dan had ik na mijn eerste dag trekking er misschien al wel geen trek meer in gehad.
De volgende morgen werden we wakker met zonsopkomst en na een pannenkoek waren we om 7 uur klaar om verder te gaan. We liepen elke dag zo'n vier tot vijf uur en kwamen rond lunchtijd aan in het
volgende dorpje. Daar gooiden we de tassen in een klein kamertje bij een van de guest houses, aten lunch en zaten de rest van de dag met de beentjes omhoog een beetje te lezen of te kaarten terwijl
de lucht weer dichttrok en het 's middags regende. De hoogte was voor ons beiden geen probleem, maar je merkt zeker dat de lucht dunner wordt en je minder zuurstof hebt hoe verder je de bergen in
gaat. Ook wordt het kouder en verzamelt iedereen zich 's avonds gezellig rondom de houtkachel in de guest house om het warmer te krijgen.
In totaal liepen we in 14 dagen naar Annapurna Base Camp (ABC) en weer terug naar Neypul. ABC is het eindpunt van de route en ligt midden in de Himalaya op 4130 meter hoogte. Omgeven door sneeuw en
de 3e hoogste berg van de wereld, de Annapurna One is ruim 8000 meter hoog, voel je je een klein en onbeduidend wezentje op deze planeet. De hoogte en de kou doen iets met je, want het voelt als
een onwerkelijke droom om daar boven te staan. Als ik de foto's terugkijk kan ik me net zo verbazen als jullie nu waarschijnlijk doen, dat ik daar met Arjan een nacht heb geslapen en op mijn
Adidasjes naar boven ben gelopen.
De route door de bergen loopt of in een steile klim omhoog of in ontelbare stenen trappen naar beneden, er zit weinig tussenin. Onderweg liepen we langs rivieren en watervallen, springend via de
rotsen over het water, langs gevaarlijke lawines, door sprookjesachtige bossen, over bergkammen en langs oneindig hoge rododendrons die in volle glorie bloeiden met hun rood en rose gekleurde
bloemen. We hebben apen gezien, maar nog meer indrukwekkend was de familie wilde steenbokken die voor ons op het pad op een rots rustig stonden te grazen. Fantastisch! Arjan had gelijk, dit had ik
zeker niet willen missen!
Nu zijn we weer terug in Kathmandu en hebben voor morgen een vlucht geboekt naar Hong Kong. We konden niet kiezen tussen India of Thailand, dus is het China geworden! Een land dat we niet kennen
maar met een bijzondere cultuur die we de komende maanden gaan verkennen!
Ik hoop dat alles goed gaat met jullie in Nederland en natuurlijk met Maike en Janneke in Indonesie! Ben benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat!
Lieve allemaal, We zijn alweer een maand verder dus tijd voor een update! Mijn eerste stop in Laos was Luang Prabang wat bekend staat als de meest romantische plek in Zuid Oost Azie. Een prachtig
plaatsje, wat net zo goed in het zuiden van Frankrijk kan liggen. Met een toffe groep mensen die ik ontmoet had op de boot heb ik een paar fantastische dagen gehad. We hebben de mooiste watervallen
ooit bezocht, heerlijk gegeten en gefeest en ik ben zelfs om 6 uur in de ochtend uit bed gekropen om de monniken hun dagelijkse ochtendwandeling te zien doen. Gelovigen Laotianen schenken dan op
hun knieën en met gebogen hoofd rijst en fruit aan de monniken. De monniken geven vervolgens wat ze niet kunnen gebruiken aan de bedelende vrouwen en kinderen die langs de weg zitten. Een mooi
ritueel wat zich elke dag herhaald. Een indrukwekkende en ruige auto rit door de bergen, waar de armoede van Laos erg goed zichtbaar is, bracht me vervolgens naar mijn volgende stop, Vang Vieng. En
dat is de meest bizarre plek die ik ooit gezien heb. Een prachtige omgeving tussen bergen en rotwanden maar zichtbaar arm wordt hier overheerst door honderden dronken jonge toeristen. Vang Vieng is
de party place in ZO Azie en staat bekend om het tuben, hierbij ga je in een rubberen band kilometers lang de stroming van de rivier af. Tientallen barretjes aan de oevers gooien touwen uit om je
binnen te halen en daar is het echt feest! Je moet er vroeg bij zijn want om 3 uur 's middags is iedereen dronken. Enkel dit jaar zijn er al drie buitenlanders overleden, of verdronken of door
teveel alcohol/drugs en dan hebben we het nog maar over het eerste kwartaal. Maar ik moet zeggen, als je je verstand er een beetje bij houdt is het een te gekke plek om eens goed los te gaan. En dat
heb ik dan ook gedaan, wat een feest! Met een goede kater ben ik doorgereisd naar Vientianne, de hoofdstad van Loas wat er uitziet als een groot dorp, niet veel te beleven maar ik was in goed
gezelschap. In de bus heb ik Brian ontmoet, een leuke Amerikaan, met wie ik de afgelopen weken samen gereisd heb. Samen zijn we naar het zuiden van Laos gereisd en nog naar Thakek, Pakse en de Four
Thousand Islands geweest. Thakek is een klein plaatsje waar nauwelijks toeristen komen en we verwelkomt werden als beroemdheden. Kinderen moesten met ons op de foto en mensen in bussen begonnen te
zwaaien als ze ons zagen, erg grappig. Vanaf de Four Thousand Islands (we hebben het bij 1 eiland gehouden :) zijn we de grens overgegaan naar Cambodja. I love Cambodja! We hebben hier enkel
Kratie, Phnom Penh en Siem Reap bezocht maar de openheid en glimlach van de mensen met hun indrukwekkende geschiedenis zorgt er voor dat je je binnen no time thuis voelt. In Phnom Penh hebben we de
Killing Fields en het S21 museum bezocht. In Cambodja is tijdens de rode Khmer periode (1975-1979) 1/4e van de bevolking vermoord door het regime van Pol Pot. Een zeer trieste geschiedenis en nog zo
vers. Terwijl wij over de Killing Fields liepen en een goed beeld kregen van de gruwelijkheden die zich daar hebben afgespeeld speelde er een groep kinderen naast de omheining en toen ik hen vroeg of
ze wisten wat dit voor plaats was, was het antwoord no.. Dit stukje geschiedenis wordt de kinderen niet geleerd op school, misschien is het nog te vers en misschien is dit de reden waarom iedereen
glimlacht maar bijzonder is het wel. Cambodja is arm, al zichtbaar meer ontwikkeld dan Laos maar de contrasten zijn zeer groot. Luxe toeristen resorts naast kleine houten huisjes, soms enkel met een
dak. Overal waar je gaat wordt je achtervolgt door kinderen die je iets willen verkopen. Ze gaan maar 4 uur per dag naar school zodat ze de rest van de dag hun ouders kunnen helpen geld te verdienen.
Onze gids in Angkor Wat was Cambodjaanse, een lieve vrouw die nog studeerde, daarnaast een goede baan had en meerdere talen sprak. Zij heeft ons veel verteld over de cultuur en ook zij werkte als
kind na schooltijd bij haar ouders op het land om zo geld/voedsel voor de familie te verdienen. En ik maar klagen over de afwas die ik veel te vaak moest doen thuis als kind, het plaats de dingen in
perspectief. In Siem Reap hebben we drie dagen doorgebracht bij het 8ste wereldwonder, de tempels van Angkor Wat. Koningen hebben hier tijdens hun heerschappij nieuwe tempels voor verschillende goden
gebouwd (het zijn er tientallen) en ook al zijn het nu ruïnes het is een prachtige plaats om rond te wandelen. Onze tuk tuk chauffeur die ons alle dagen rond reed nodigde ons op de laatste dag uit om
bij hem thuis te komen want hij wou graag zijn krokodillen laten zien. Aangekomen bij zijn huis kregen we een uitgebreide rondleiding, verse mango's uit de boom in de tuin van zijn moeder, alle
trouwfoto's te zien en mochten we toekijken hoe twee monniken een tatoeage kregen van zijn broer. Daarna klommen we een houten laddertje op en schrok ik me helemaal wild, 15 krokodillen in een mini
binnenplaats midden in het dorp. Ik dacht dat hij ons wilde voeren aan die krokodillen maar uiteindelijk stonden we weer veilig op grond en hoewel ik nog steeds niet snap waar die beesten vandaag
kwamen of wat ze er doen, ze zijn de trots van de familie. Na indrukwekkend Cambodja zijn we terug de grens naar Thailand over gestoken waar het Thaise nieuw jaar uitbundig gevierd werd door iedereen
nat te spuiten. We hebben twee nachten gratis in het super deluxe hotel Muse geslapen. De moeder van Brian had een voucher gewonnen en daar hebben wij heerlijk gebruik van gemaakt, die Aziaten weten
wel wat luxe is! Na een heerlijke tijd samen moest Brian weer terug naar de US en ben ik doorgereisd naar het zuiden van Thailand. Ben ondertussen aangekomen op Koh Lanta, een paradijselijk eilandje
waar ik een paar dagen ga genieten van mijn bamboohutje aan de zee. Vrijdag vlieg ik van Phuket naar Jakarta, Indonesië waar mijn ik eindelijk mijn moeder weer ga zien en we samen door Java gaan
reizen. Op naar nog meer nieuwe avonturen! Ik hoop dat alles goed gaat bij jullie en dat jullie minder regen hebben dan ik nu het regenseizoen eraan komt! Ik hou van jullie! Dikke kus uit
Thailand xxx
Nadat de spanning om het weerzien met Arjan verdween toen ik hem op het vliegveld in Bangkok eindelijk kon omhelzen en zoenen, kwam de spanning om de volgende dag alweer afscheid te nemen van
Maike. Het onvermijdelijke einde van onze fantastische reis samen was abrupt en verdrietig en met gemengde gevoelens stapte ik huilend in de bus en zwaaide Maike ons huilend op de stoep uit. Voor
ons beiden duurde het niet lang, want in no time hebben we alweer zoveel leuke nieuwe dingen gezien en meegemaakt, dat we het alleen nog missen om dit alles met elkaar te kunnen delen. Zoals Maike
van de week beschreef beleeft ze de meest geweldige avonturen en ontmoet ze elke dag nieuwe mensen en hetzelfde geldt voor mij.
De bus bracht Arjan en mij naar Ko Chang. Een paradijselijk eilandje waar Arjan in december zijn reis was begonnen en een prachtig plekje aan zee had gevonden waar hij me mee naartoe wilde nemen.
We verbleven acht dagen in de ‘Tree House' in een rieten hutje aan een kleine baai. Weg van toerisme, zonder stromend water (de douche was een pannetje over jezelf heen gooien), alleen na
zonsondergang was er elektriciteit, kortom lekker back to basic. Elke avond dronken we gezellig een biertje met een paar Franse en Italiaanse hippies die daar ook verbleven. De week was perfect om
tot onszelf te komen en het gefeest met Maike in Australië te verruilen voor het luilekker leven in Thailand. We genoten volop van Thailand en elkaar voor we dinsdag de 13e de vlucht
naar Nepal namen.
We hadden een tussenstop in Bangladesh en brachten de nacht door op het vliegveld om de volgende dag door te vliegen naar Nepal. Kathmandu bleek weer een compleet nieuwe wereld waarvan ik niet kon
dromen dat het bestond. De mensen leven hier om te overleven. Hoewel alles te koop is en de meeste vervoer hebben, blijft het toch vechten voor een beetje bestaan en is het leven op straat voor de
meeste mensen de dagelijkse realiteit. Vanaf het vliegveld werden we overladen door taxichauffeurs. 'Where you go sir? I take you!' 'Want taxi? I have good price.' 'Which hotel madam? Come here! I
have taxi!' Ik wist niet wat ik tegen wie moest zeggen en liep achter Arjan aan de aankomsthal uit, waar een geheel nieuw peloton taxichauffeurs klaarstonden om ons mee te nemen en ons met prijzen
om de oren sloegen. Binnen een paar minuten lagen onze tassen ergens in de kofferbak van een van de honderdduizenden Suzuki Swifts van Kathmandu en reden we de stad in.
Terwijl de auto over de weg raasde keek ik naar buiten en zag hoe de huizen kris kras door elkaar en op elkaar gebouwd waren. Het non stop toeterende verkeer knalde links en rechts aan ons voorbij,
ineens zag ik een verdwaalde koe midden op straat, vrouwen zaten op de grond in een teiltje met de hand de was te doen naast allemaal afval en etensresten die eromheen waren uitgestort. Honden
lagen op de straat versuft te slapen, fietsers kwamen overgeladen met wat voor goederen dan ook op ons afgereden, winkeltjes die niet meer waren dan de open deur en de hal van top tot teen bedekt
met sjaals, truien, tassen en wat je ook maar kunt bedenken; het hield niet op. Bij elk huisje zaten mensen in de deuropening op de stoffige drempel alles zo'n beetje aan zich voorbij te laten gaan
terwijl we de chaos in ons opnamen. Op de een of andere manier werkt het allemaal zoals het werkt, dus ik gaf me eraan over.
In het centrum vonden we al gauw een topkamer voor een topprijs. Na de lange nacht in Bangladesh waren we waar we moesten zijn! Na drie dagen door de straten van Kathmandu te hebben geslenterd en
onszelf onder te dompelen in deze wonderlijke wereld, haalden we Arjans vader op bij het vliegveld. Hij had dezelfde shock en verbazing die ik had bij aankomst in Nepal. Met z'n drieën hebben we de
tempels op de berg buiten de stad bezocht, overal rondgekeken, heerlijk gegeten en wat geshopt voor we de oversteek maakten van Kathmandu naar Pokhara. Na zeven uur hobbelen in de bus door de
bergen en het mooie landschap van Nepal kwam de route uit in Pokhara. Deze stad is kleiner, rustiger, schoner en mooier gelegen aan een groot meer tussen de bergen. Van hieruit zijn Arjan en zijn
vader een tiendaagse trek aan het maken naar Anna Purna, de mooiste wandelroute van de omgeving. Ik verblijf hier even helemaal alleen om te genieten van de rust in Pokhara.
Er zijn duidelijk verschillen te merken in hoe de mensen me benaderen met en zonder Arjan en Hans. Vanaf de eerste dag dat ik alleen over straat ga word ik zeker 60 keer begroet, uitgenodigd voor
thee op het terras en proberen vele mannen een praatje te maken. Als vrouw wordt je geacht je schouders te bedekken en niet al te bloot over straat te gaan. Het is hier zeer veilig om als vrouw
alleen te zijn en hoewel de mensen vechten om te overleven is er geen criminaliteit of vijandigheid te ontdekken. Iedereen is juist hartelijk en gastvrij, maar toen ik met een rokje (op de knie!)
en een mouwloos shirtje naast Arjan liep, kreeg ik vooral vuile blikken van de vrouwen dus om iets beter in het straatbeeld te passen heb ik een heerlijke wijde linnen broek gekocht, proud to be a
hippie!
Gisteren heb ik mijn haar laten knippen en ook dat heb ik overleefd. Ik nam plaats in de stoel en het laken werd zo bij de klant, die nog werd geknipt, afgetrokken om het bij mij om te doen. Ik zei
dat ik gerust mijn beurt kon afwachten en dat ik geen haast had. Maar de klant had ook geen haast zei de kapper beslist en hij knoopte het laken om mijn nek. De klant lachte vriendelijk naar me en
zat als een jonge hond achterom op zijn stoel ongegeneerd naar me te staren. Mijn haar werd over mijn schouders gekamd, een beetje natgespoten en de schaar (ter grootte van een heggenschaar!) drie
centimeter in mijn haar gestoken. 'Ok?' zei de kapper, ‘ok.' En voor ik het wist knipt hij zo uit de losse pols in drie slagen mijn haar rondom af. Zonder de puntjes vast te houden of het nog eens
goed door te kammen was ik in tien minuten klaar. Ik vroeg hem of hij altijd al kapper was geweest. 'No.' Grijnsde hij, maar het resultaat was verbazingwekkend recht, dus iedereen blij. Ik mocht
nog niet weg en kreeg een andere doek om en de hoofdmassage begon. Vrij ruw maar ook wel prettig drukte hij op mijn schedel en duwde mijn gezicht in allerlei vormen. Vervolgens begint hij mijn
wenkbrauwen te kneden en aan mijn oren te trekken (!?). 'You like?' Ja het was wel fijn, maar ook een beetje absurd. Direct kwam de verkoper in hem los en kon ik een full body massage krijgen. Maar
ik bedankte vriendelijk en betaalde hem voor ik wegging. Hij maakte een diepe buiging en pakte mijn beide handen om me te bedanken. Ik bedankte hem nogmaals, maakte een diepe buiging naar hem en
zei: ‘Namaste' wat zoveel als welkom en gedag betekent. En hij zwaaide me gedag.
Elke dag verbaas ik me weer over dit land en geniet ik van de hartelijke en bijzondere mensen die op mijn pad komen. Vanuit hier denk ik veel aan jullie in Nederland en mis jullie! Gelukkig dat de
zomertijd weer een feit is. Ik hoop dat jullie vanaf nu alleen maar weer zonneschijn en mooie lentedagen krijgen! Voor nu warme knuffels en veel liefs uit Pokhara!
Lieve allemaal, Na een heftig afscheid in de chaos van Bangkok met Danielle en Arjan begon het echte avontuur. Alleen aan de andere kant van de wereld in een stad vol met tuk-tuks, eetkraampjes en
straatnaamborden met vreemde tekens duurde het even voor ik mijn plek gevonden had. Maar echt maar heel even want ik was alleen maar ben geen moment alleen geweest. Ik heb zoveel fijne mensen
ontmoet, er is altijd wel iemand in de buurt die dezelfde kant op reist, die zin heeft in een drankje of gewoon in een gesprek. Bijzonder! Bangkok is een heerlijke stad met grote contrasten. Tempels
en buddha's van goud, bedelende mensen op straat en grote shopping malls waar alles te koop is. Na het dure en low budget leven in Nieuw Zeeland en Australie heb ik me heerlijk laten gaan
en genoten van massages, lekker eten en taxi ritjes door de stad. Bij alles moet je goed opletten dat je niet opgelicht wordt want je wordt als toerist gezien als een wandelende geldautomaat maar met
een beetje nuchterheid heb je dat redelijk snel door. Alsnog betaal je waarschijnlijk het dubbele dan een Thai maar zelfs dat is voor ons nog goedkoop. Na Bangkok ben ik doorgereisd naar
Sukhothai. Een reis van 7 uur dat uiteindelijk op zijn Thais meer dan 10 uur duurde met de taxi, train, tuk-tuk en bus. Een hele ervaring met veel geduld en vooral vertrouwen in de locals. Sukhothai
is de voormalige hoofdstad van Thailand en heeft meerdere werelderfgoed geregistreerde parken vol ruïnes van oude paleizen en tempels uit de vroegere Khmer periode. En de beste manier om deze parken
te bezoeken is met de fiets! Erg leuk en een mooie introductie in het Thaise leven buiten de grote stad en de massa's toeristen om. Na drie dagen ben ik doorgereisd naar Chaing Mai, een middelgrote
stad in het noorden van Thailand. Ik heb hier op de avond markt een inspirerende oudere man ontmoet die me een introductie in het boeddhisme heeft gegeven. Samen hebben we de dag doorgebracht
bij een tempel gevold door een pittige Thaise massage. Zoveel ontmoetingen met zoveel verschillende mensen, jong, oud, in de kroeg en op de markt, onbeschrijfelijk. En niet alleen mensen, ook dieren,
zoals Ruby, de liefste olifant ter wereld! De hele dag mocht ik op haar rug meerijden en samen hebben we genoten van een heerlijk modderbad gevolgd door een bad in de rivier. Een mega bijzondere
ervaring! Na Chiang Mai ben ik een weekend naar Pai geweest, in klein relaxed hippie stadje tussen de bergen. Het werd uiteindelijk een zeer romantisch weekend met een te leuke Australiër gevolgd
door opnieuw een onvermijdelijk afscheid, iets wat nooit zal wennen. En toen was het op naar Laos! Een dag met een bus naar de Thaise grens gevolgd door een boot tocht van twee dagen op een
volgepakte slowboat over de Mekong rivier langs de prachtig mooie rivierbanken van de Mekong. Mensen leven echt van de rivier, er wordt in gewassen, gekookt en het wordt gebruikt als wc, het
water is echt heel vies en wij zouden er ziek van worden als we er zelfs maar in zouden zwemmen maar voor de mensen die aan de oevers wonen is het alles. Een groot verschil met hoe wij leven.
Ondertussen ben ik aangekomen in Luang Prabang waar ik een paar dagen zal blijven om de monniken hun ochtend wandeling te zien doen en om een opnieuw een beetje te oriënteren maar vooral om te
genieten! Dat doe ik nog van elke dag! Met Danielle en Arjan gaat alles goed. Ze ondertussen goed aangekomen in Nepal en genieten volop. Internet is daar iets minder toegankelijk maar er zal snel een
update van haar volgen. Ik hoop dat de lente nog lang blijft aanhouden bij jullie en dat alles goed gaat met jullie! Mis jullie en hou van jullie! Dikke dikke kus Maike xxx
Lieve allemaal, Onze laatste week in Australie is aangebroken. Het is ongelooflijk hoe snel de tijd hier voorbij is gevlogen en hoeveel we jullie weer te vertellen hebben! We hebben 3 dagen
doorgebracht in het mooiste paradijs dat wij ooit hebben gezien: Fraser Island. Hier hebben we een driedaagse tour gedaan en de meest prachtige natuurlijke meren gezien. Het pure kristalheldere water
en de witste zandstranden deden ons geloven dat we op een filmset waren beland omdat het gewoon niet waar kon zijn hoe mooi het hier is! Elke dag begon met een rit in de 4x4 off road bus over het
zandeiland naar elke keer een bijzondere en prachtige plek. Het helderblauwe Lake McKenzie, het groene Lake Wabby, en het blauw en gele Lake Birrabeen: allemaal te mooi om waar te zijn! Urenlang
hebben we off road over het strand gereden, pal langs de oceaan, geluncht bij Eli Creek en gezwommen in de zee. Echt een van de hoogtepunten van Australië en onze reis tot nu toe! Na Fraser Island
hebben we een nacht in Agnes Water/Town 1770 doorgebracht voor we doorreisden naar Noosa. Al op Magnetic Island hebben we Rick en Aleks ontmoet, met hen hebben
we nagenoeg samen de oostkust afgereisd en heel veel lol gehad, gebarbecued en gefeest! In Noosa werden we weer verwend met de prachtigste stranden van de oostkust. Bij Noosa is een
National Park waar we een lange wandeling langs de kust hebben gemaakt. De hele weg konden we niet anders dan met grote ogen en de camara in de aanslag deze route aflopen. We hebben
onderweg dolfijnen gezien, in de zee gezwommen, passeerden nog even het naaktstrand voor we uitkwamen in de bush waar we helaas geen koala's meer zagen, maar wel het mooiste uitzicht over het
uitgestrekte strand hadden. Maike, Rick en Aleks hebben de dag daarna de Australia Zoo bezocht, ooit opgericht door Crocodile Hunter Steve Irwin, waar ze alle wildlife die we nog niet in het
wild hadden gezien, alsnog hebben gezien. Van koala's, kangeroos, krokodillen, tijgers, tasmanian devil, olifanten tot dingo's: alles kwam voorbij. Na Noosa reisden we door naar Brisbane
een semigrote stad waar mensen effectief aan het werk waren! Wat een schok!! Deze wereld waren we allang kwijt en vergeten, met respect voor alle hardwerkende mensen thuis :) Op onze
slippertjes, met een veel te bruine huid, liepen we tussen de Armani pakken en strakke jurkjes door het business district van Brisbane. Een mooie stad, modern, schoon
en toch relaxed. ’s Avonds ontmoeten we een hele spontane Australische meid die ons op straat aansprak en vroeg om mee uit te gaan met haar vriendinnen. Wat een fantastische
avond hebben we met hun beleefd! Zoveel alcohol hebben we nog nooit bij elkaar gezien. Die Australiërs weten wat stappen is! De volgende dag zaten we enigszins brak in de bus naar
Coolangatta. Een nachtje bijkomen, relaxen en kleren wassen voor we doorgingen naar Byron Bay, waar we Aleks en Rick weer troffen en de BBQ alweer klaar stond! Byron Bay
is een beetje laid back, hippie, relaxed kustplaatsje wat vooral overheerst wordt door backpackers. Erg gezellig dus! Al was het weer de laatste dagen daar niet fantastisch en hebben
we 1 nacht na het stappen in een tropische regenbui bijna naar het hostel terug moeten zwemmen, was het toch een super weekje! We hebben ook met z’n allen een auto gehuurd om een dagje naar
Nimbin en de mooiste watervallen te gaan. Nimbin is het hippiestadje van Australie waar meer drugs te vinden is dan in heel Nederland. We zijn clean gebleven, maar het heeft leuke foto’s opgeleverd.
Inmiddels zijn we in Sydney!!!!!! Dinsdag gaan we naar THE Opera House!!! We hebben kaarten voor La Soiree (cabaret) dus we gaan uber-chique (voor zover onze backpackgarderobe dat toestaat) naar
het theater! Verder gaan we deze week nog lekker op het strand liggen, de Blue Mountains nog bezichtigen, maar vooral genieten van elkaar want zondag nemen we in Bangkok alweer
afscheid. Komende zaterdag vliegen we naar Thailand en daar wacht Arjan ons op!! Voor de mensen die Arjan nog niet kennen, dit is de grote liefde van Danielle en samen zullen ze verder
gaan reizen in Azië. Zondag gaan zij samen naar Ko Chang voor ze half maart naar Nepal vliegen om Arjans vader daar te treffen. Arjan gaat een paar weken met zijn vader door
de bergen van Nepal trekken en daarna reizen Danielle en Arjan samen verder door Nepal, India en Indonesië. Maike gaat als eerste haar hele week in Bangkok volboeken met
massages, manicures en pedicures en ondertussen ook nog een aantal visa regelen. Daarna is het plan om richting Chiang Mai in het noorden van Thailand te reizen en vandaar door naar
Laos, Cambodja en Vietnam. Eind april komt Maike's lieve moeder naar Jakarta en gaan ze samen 6 weken door Indonesië reizen! Daarna ligt de planning nog volledig open maar
we blijven jullie natuurlijk op de hoogte houden. We houden samen deze blog aan en zullen beiden foto's en verhalen van onze avonturen blijven plaatsen. We hopen dat het goed met jullie gaat en
dat de lente snel weer begint! We missen jullie en houden van jullie! Dikke kus en knuffels Maike en Danielle
Lieve allemaal, Brrr..wat is het koud bij jullie! Hier is het WARM! Een beetje te warm soms maar toch zouden we niet willen ruilen :-) We zijn in AUSTRALIE!! We hebben nog een super leuke
laatste week in Nieuw Zeeland gehad. We hebben er op de valreep nog twee toffe gasten ontmoet, een Hollander en een Ier en met hun hebben we nog een paar mega gezellige dagen in Rotorua & Raglan
gehad! We hebben er gesurfd, een echte Maori avond beleefd, op het strand gelegen en genoten van de gezelligheid! Daarna moesten we toch echt afscheid nemen van het mooie Nieuw Zeeland en zijn we in
het vliegtuig gestapt op weg naar Cairns! Vlucht ging goed, geen oorproblemen gelukkig maar we vielen bijna omver toen we uitstapten, het is mega warm hier! De luchtvochtigheid is boven de 75 % en de
temperatuur ligt altijd boven de 30 graden. De luchtvochtigheid neemt wel af nu we naar beneden reizen gelukkig maar de eerste dagen hadden we wel een beetje een kater, we liepen de hele dag te
zweten en te glimmen en misten Nieuw Zeeland stiekem wel erg hard. De sfeer is hier anders, alles is groter, ander type backpackers, grote hostels en erg duur! Maar ondertussen hebben we alweer
ontzettend mooie dingen gezien en gedaan en leuke mensen ontmoet dus we hebben ons plekje gevonden. We hebben gesnorkeld op de Great Barrier Reef! Het mooiste wat we ooit gezien hebben, zo bijzonder!
Het was best spannend want we zijn niet echt en totaal niet ervaren en het duurde even voor het lukte om enkel door je mond te ademen zonder de halve oceaan in te slikken en toen zwom er direct al
een haai onder ons door! Die kijken serieus eng uit hun ogen! Maar het zijn maar reef haaien van een meter lang ongeveer en ze eten normaal gezien geen mensen dus het was gewoon super tof en
uniek dat we die gezien hebben! We hebben wel elkaars hand daarna niet meer los gelaten en om de 2 seconden heel hard geknepen als er weer een bizarre vis of ander wezen onder ons door zwom. Prachtig
mooi! Daarna zijn we ook nog twee dagen naar Cape Tribulation geweest. Dit ligt in het Daintree regenwoud, dit is een van de oudste regenwouden ter wereld en staat samen met de Great Barrier Reef op
de World Heritage lijst. Erg mooi maar vooral erg veel beesten! Dat hadden ze in Nieuw Zeeland niet! Krokodillen, kwallen (daardoor kunnen we niet zonder pak de zee in), heel veel muggen en andere
vreemde insecten, mega grote spinnen (groter als onze handen!) maar ook lieve Koala beertjes, we hebben er zelfs 1 in het wild gezien, en hele mooie vogelsoorten die we nooit eerder hebben gezien.
Wat een lawaai maken die beesten, alsof je in een dierentuin slaapt waar net een gorrilla is ontsnapt! Na deze avonturen in de omgeving van Cairns zijn we doorgereisd naar Magnetic Island
en daarna naar Airlie beach. Hier hebben we een rafting boot trip gemaakt naar de Whitsunday eilanden, ook nog onderdeel van de Great Barrier Reef. Dat zijn de bounty eilanden zoals je die ziet
in de toeristenboekjes met de meeste mooie witte standen en een prachtig blauwe zee, paradijs, zeker even googelen! Maar helaas niet toen wij er waren, het heeft veel geregend de afgelopen tijd
waardoor de blauwe waterstromen meer zwart dan blauw waren maar alsnog was het een bijzonder plaatje. Tijdens deze trip hebben we weer de halve dag gesnorkeld en hebben we een reuze schildpad gezien,
uniek! En mega grote vissen met de meest bizarre kleuren en vormen. Na een uur durfden we zelfs elkaars hand los te laten en hebben we weer ontzettend genoten van deze fantastische
(w)onderwaterwereld! We hebben veel toffe mensen ontmoet die de dezelfde route richting Sydney reizen en die we overal weer treffen. Veel party avonden en BBQ's dus! Het goede leven! Morgen gaan we 3
dagen naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld! Waarschijnlijk ook 1 van de mooiste, foto's zullen dus zeker nog volgen! We sturen heel veel warmte en zonneschijn jullie kant op!
Maar we hopen stiekem wel met jullie mee dat de 11 stedentocht doorgaat, we zullen het zeker online volgen met half NL dat hier door Ozzie land reist! Toch bijzonder! Dikke kus Maike &
Danielle Ps: Happy happy happy B-day voor Hielke, Papa Maike, Akke, Papa Danielle en ook alvast voor Rutger :-) We hebben aan jullie gedacht en op jullie geproost! Pps: iedereen die door
Danielle gespamd is, sorry! Gewoon verwijderen, stopt vanzelf, komt maar 1 keer in het half jaar voor ;-)
Lieve allemaal, Allereerst iedereen super bedankt voor alle felicitaties! Super! We hebben mijn verjaardag groots gevierd en pas vandaag spectaculair geëindigd met een parachutesprong boven
Lake Taupo! Wat een fantastische ervaring! Een sprong in het diepe nadat ik dit eerst spreekwoordelijk heb gedaan. Na vele overwegingen heb ik namelijk besloten om deze geweldige reiservaring nog met
zes maanden te verlengen en dus in september terug kom ipv maart. Ondanks dat ik mijn allerliefste familie, vrienden en collega's nu nog langer moet missen en ik mijn geweldige baan bij Odeon De
Spiegel theaters heb moeten opgeven, wil ik nog veel meer van de wereld zien nu ik de kans heb. Dankzij de geweldige steun van mijn familie en alle lieve woorden van begrip van vrienden en collega's
kan ik dit nu doen, dus bedankt voor alles wat jullie voor me doen! Jullie maken het mogelijk en ik ben heel gelukkig dat ik zoveel lieve mensen in mijn leven heb! Vanaf begin januari zijn we met
Robin over het noorder eiland gesjeesd en hebben we met z'n drieën een geweldige tijd gehad in Mount Manganui, Tauranga, Paihia en Cape Reinga. Cape Reinga is het meest noordelijke punt van Nieuw
Zeeland waar de Tasman zee en de Grote Oceaan samenkomen. Heel bijzonder hoe de stromingen van beide oceanen tegen elkaar in gaan! Op de terugweg kwamen we langs het 90 mile beach. Je kan hier
eindeloos ver met de auto over het strand de langs de oceaan rijden. Nu hebben we het er niet op gewaagd want Robin wilde zijn auto toch ook nog zo goed mogelijk verkopen en wij zijn nou niet de
aangewezen personen om de auto uit het zand te duwen als we vast zouden komen te zitten, maar we hebben genoten van dit oneindig mooie paradijsje. Vanuit Paihia reden we door naar Waipu waar we
onderweg de Waipu caves bezocht hebben, dat zijn zeer natte en modderige grotten waar duizenden lichtwormen de donkere grot verlichten. Bijzonder! In Waipu werd het weer heerlijk zonnig na een paar
regenachtige dagen en hebben we nog lekker een strand dagje gehad en in de zee gezwommen voor we de volgende dag in Auckland afscheid moesten nemen van Robin. Bedankt Robin voor de heerlijke tijd
samen! Wij zijn in Auckland direct doorgereisd met zijn 2en naar New Plymouth om Danielle's verjaardag te vieren. 's Nachts om twaalf uur stipt is het haar gelukt om in 1 keer 27 kaarsjes uit te
blazen! De volgende dag hebben we ontbeten op bed en van de stralend zonnige dag genoten. Om deze heerlijke dag af te sluiten hebben we lekker gegeten bij een fantastisch Indiaas restaurant! In
plaats van het kerstdiner hebben we het er nu van genomen op Danielle's verjaardag, bedankt lieve familie Bakker voor dit mooie kado! Na het uitblazen van de kaarsjes en het eerste stukje taart, kwam
Maike met de grote verrassing: Sky diven in Taupo! Wat een fantastisch cadeau en een droom die uitkomt! Vandaag was het dan zover. Nadat Danielle in de overall en het tuig was gehesen,
volgde een korte instructie en na een 'nu-kun-je-niet-meer-terug-foto' stond het vliegtuig klaar voor vertrek. Met zeven man aan boord vlogen we omhoog, maar ook al weer snel naar beneden. Er was een
vogel in de vleugel gevlogen dus we moesten overstappen in een nieuw vliegtuig. De vogel heeft het helaas niet overleefd, maar Danielle gelukkig wel! In de tweede poging was het dan zover. Na
een kwartiertje rondvliegen over het prachtige Lake Taupo ging de deur open vlogen de eerste twee tandemsprongen binnen enkele seconden over de wolken naar beneden. Mijn maag draaide even, maar op
het moment dat mijn benen uit het vliegtuig hingen en het meisje waarmee ik sprong zei : here we go! Was ik er helemaal klaar voor! Ik heb maar even gegild, want het was helemaal te gek om door de
wolken naar beneden te vallen en met mijn armen wijd de wereld tegemoet te knuffelen, ik kon alleen maar lachen en genieten. Super gaaf! Dit zal ik echt nooit meer vergeten! Wat een kick! Nadat we
een keer over de kop rolden en mijn gezicht volledig uit zijn vorm was geraakt en het meer steeds dichterbij kwam, trok ze de parachute open en zweefden we over de bergen, het meer, het stadje en
probeerde ik Maike te zien. Maar zover was het nog niet, we maakten een aantal rondjes door de lucht en ik kon heerlijk van het uitzicht genieten en van het onwerkelijke gevoel om zo open in de lucht
te zweven. Fantastisch! Na een rustige landing op het veld, kwam de ontlading bij Maike aan de grond. Dit was echt onbeschrijfelijk mooi!!! Dit is waarschijnlijk ons laatste berichtje uit het mooie
Nieuw Zeeland. Komende dinsdag vliegen we samen door naar Australië waar we van Cairns naar Sydney zullen reizen. We are ready to go down under! Begin maart begint dan het grote avontuur in Azie waar
ook onze wegen zullen scheiden. We gaan de uitdaging aan om ook een deel alleen te reizen, pittig maar het fijne is nu wel dat we bij elkaar in de buurt blijven dus als we echt sterven van
eenzaamheid dan hebben we elkaar snel weer gevonden. Mooie vooruitzichten nog in het verschiet! Nog een laatste zonnige kus voor jullie allemaal vanuit het verre Nieuw Zeeland! See you down under!
xxx
Lieve allemaal, Om te beginnen wensen we jullie een fantastisch 2012! Die van ons is zeer goed begonnen, we genieten nog van elke dag. Ons laatste berichtje is al weer even geleden dus we beginnen
bij het begin. Na Wanaka zijn we doorgereisd naar Fox Glacier & Franz Josef. Dit zijn kleine dorpjes aan de voet van grote gletsjers en bergen. We hebben dit keer niet de moeite genomen om door
de sneeuw te gaan lopen maar wel lekkere dagen gehad en rondom het mooie lake Matheson gewandeld. Kerstmis hebben we in Westport gevierd in een prachtig mooie vila vlakbij het strand. Het waren
ontzettend warme dagen en de kerstsfeer was ver te zoeken maar het had ook wel wat om lekker te zonnen op het strand. Omdat alles gesloten was, houden we ons kerstdiner nog even tegoed voor als we
echt toe zijn aan een luxe avondje uit. Na Westport door naar Nelson met het voornemen om nieuwjaar in het Abal Tasman park te vieren. Die plannen hebben we snel omgegooid. Het begon
onophoudelijk te regenen en we zaten echt in de middle of nowhere. De mooie stranden hebben we dus maar verruild voor het nachtleven van Wellington. Met de ferry naar het Noordereiland in een mega
storm was een hele ervaring waarbij wij bijna de enige waren die alles binnen konden houden. In Wellington regende het ook maar we hebben er mooi feest van gemaakt. Helaas geen vuurwerk, om twaalf
uur zaten we braaf bij het water te wachten maar er gebeurde helemaal niks. Alles was afgelast vanwege het slechte weer maar dat wisten wij natuurlijk niet. Dit maakte helemaal niets uit want we
waren samen en met een grote fles bubbels vierden we het mooie jaar dat voor ons ligt. Daarna flink op stap geweest om de 1e dag van het jaar met een gigantische kater te beginnen. Niet alleen door
de vele drankjes maar ook omdat we na twee uur slapen wakker werden van een stelletje dat ook het nieuwe jaar aan het inwijden was, dit door de 'liefde' te bedrijven in het top bed van het stapelbed
naast ons in de kamer. Na een half uur 'live action' hebben we toch maar niet zo heel vriendelijk gezegd dat we wel graag verder wilden slapen. Na dit avontuur zijn we doorgereisd naar Taupo. Een
leuk stadje aan de rand van lake Taupo midden op het noorderland. Lake Taupo is het grootste kratermeer van het land en zeker 40 km lang. We verbleven in een fijn hostel zonder luidruchtige
kamergenoten en zijn weer in actie gekomen. Na een heerlijke zeiltocht naar de Mauori grotten op het meer hebben we ons laten overhalen om de volgende dag de Tongariro Alphine Crossing te gaan lopen.
Samen met Robin, ook een Nederlander, stonden we om 5.30 uur klaar om te vertrekken. De Tongariro crossing is een hike door een vulkanisch gebied langs mooie blauwe kratermeren met oneindige
uitzichten over de bergen. We liepen tussen de wolken en er lag zelfs nog sneeuw op de toppen. Prachtig! Het is een tocht van 19.5 km en wordt omschreven als de mooiste daghikes die je kunt doen in
Nieuw Zeeland. Op onze Adidasjes hebben we geklommen en geklauterd, de berg is 1886 meter hoog, maar we hebben het in 8 gered met opnieuw een onzettende voldoening. Het was een mega mooie tocht en we
hadden fantastisch mooi weer. Wat een uitdaging! Onze billen worden helemaal strak hier! Vanuit Taupo zijn we gisteren met Robin verder gereisd, hij heeft een auto dus we gaan nu lekker richting de
kust om te surfen, te zonnen en onze spieren te laten rusten. Wat een luxe om de bus even te verruilen voor de comfort van een auto. Genieten! Bedankt voor al jullie lieve berichtjes en mailtjes! We
denken aan jullie en hopen dat het komende jaar alles zal brengen wat jullie wensen. Nieuwe foto's volgen snel, op dit moment kunnen we ze niet uploaden maar ze komen eraan! Dikke kus Maike &
Danielle xxxxx
