Lieve allemaal,

Op de valreep ook nog even een berichtje uit China. Maike en Brian zijn op dit moment onderweg naar Yangshuo. Een super leuke verrassing dat ze komen en dat we hier samen nog van onze reis kunnen genieten! Maike, de wijn staat niet koud (drinken hier alleen maar bier) maar dansen gaan we doen!

Hier in Yangshuo zijn we inmiddels aardig ingeburgerd. Arjan klimt bijna elke dag en ontmoet elke week nieuwe klimmers die een tijdje in de stad verblijven om in de omgeving te klimmen. Hij gaat er lekker in op en brengt elke dag met een clubje van 5 tot 10 man door rondom de leistenen bergen in Yangshuo. Ik kom als ik vrij ben ook mee en klim nog een keer per week, maar kan zeker niet meekomen met de ervaren klimmers die zich kunnen vasthouden en optrekken aan een richeltje waar je alleen je nagels in kunt zetten. En het is steen, dus ook dat lukt niet eens. Maar we hebben vooral veel lol.

Drie weken geleden heb ik een mailtje verstuurd naar Omeida College. Een van de vele taalscholen in Yangshuo. De volgende dag zat ik met een contract in mijn handen thuis met het aanbod om voor 2 maanden als leraar Engels te gaan werken. In de zomerperiode stroomt het hier niet alleen vol met toeristen, maar komen er ook veel kinderen van 8 tot 16 jaar om een summerschool Engels te volgen. De maandag daarop had ik mijn eerste klas!

Aan mij de eer om 2 klassen per dag wat Engels bij te brengen. En ik moet toegeven dat ik er echt van geniet! Ik geef het laagste niveau van de school les. Deze kids konden de eerste dag alleen nog maar de dagen van de week zeggen, hun naam en de kleuren benoemen. Inmiddels luisteren ze als ik wat vraag en komt er zo nu en dan ook een antwoord! Bijvoorbeeld als ik vraag: “can you make a sentence with the word cat?” Dan krijg ik eerst 12 vragende ogen, tot er iemand vol enthousiasme roept: “ I have a cat!” Geweldig! Ze zijn 8 tot 12 jaar maar in China kun je ze qua omgang meer zien als kinderen van 5 tot 10 jaar in Nederland. Ze zijn echt nog heel onvolwassen. Hetzelfde geldt voor mijn andere klas waar ik 10 studenten heb van 12 tot 16 jaar. Zij lijken niet ouder dan 12 en zijn ongelofelijk kinderachtig voor hun leeftijd. Ze vinden galgje het leukste spelletje van de dag. Daar kunnen ze geen genoeg van krijgen.

Kortom, we leven nog steeds een very easy life hier! In het weekend gaan we stappen of een weekendje weg. Vorig weekend kreeg ik een berichtje of ik naar Hezhou wilde gaan om daar 8 lessen te geven voor relatief veel geld (1000 yuan ong. 120 euro). Het voelde alsof ik een mega ster was. Ik werd zaterdagochtend in Yangshuo opgehaald en de chauffeur zette me 2 uur later af in Hezhou waar Mr. Wally me mee uit eten nam. Hij betaalde voor alles: mijn eten, mijn hotel, reed me de hele stad door en zorgde ervoor dat ik niets tekort kwam. ’s Middags om 14.30 was mijn eerste les. Wat ik niet verwachtte is dat mijn eerste vier lessen van het weekend achter elkaar door met dezelfde kinderen zouden zijn. Gelukkig had ik mijn lesmateriaal bij me en kon ik ze redelijk onderhouden tot 18.00 uur. Deze kids waren hyper!! Ruim 20 kinderen van 6 tot 10 jaar, waarvan de een aardig wat wist en de ander zijn eigen naam niet eens kon zeggen. Kinderen hier krijgen ook allemaal een Engelse naam. Ik heb 25 kinderen laten kiezen uit Karin, Maike, Eline, Heidi, Hanna, Shayla, Melanie, Emke en Nathan, Jimmy, Jason, Roy en Tom. Dus mensen, er lopen heel wat Chinese kinderen met trots rond met jullie namen! Super grappig om Karin de hele tijd de beurt te geven en Maike te vragen hoe ze heette omdat ze Mike bleef zeggen.

De lessen waren een en al improvisatie. We deden, Simon zegt, pictionary en al doende oefenden we wat werkwoorden. “I am walking”, en ik liet iedereen mij in een rijtje door de klas volgen. Halverwege omdraaien (hebben ze ‘to turn’ ook te pakken) en nog maar eens tien minuten lopen totdat elk kind een beetje moe begon te worden. Het was leuk maar ook vermoeiend. De kinderen leken wel speed te hebben gebruikt. Een stond op de tafel terwijl een ander zich onder de tafel verstopte. Als ik iets zei kreeg ik Chinees terug en tsja, daar kan ik dan weer niet zoveel mee. Maar ik heb me goed vermaakt en hoop dat dit voor hen ook zo was.

Verder heb ik een vriendin hier geholpen met het openen van haar bar. We hebben alles omgegooid, alles opnieuw geverfd, naam bedacht, menu’s gemaakt en promotie in de stad gedaan. Het was een super openingsfeest op vrijdagavond en de week daarna hebben we alleen maar veel te veel gedronken elke dag. Het is gewoon niet goed voor je gezondheid om een eigen bar te hebben. Haha. Hanna kreeg een maand van haar Chinese baas om de bar nieuw leven in te blazen, maar na twee weken trok hij de stekker eruit omdat ze haar niet begrepen. De eigenlijke manager was geschrokken van onze aanpak en vond het niet leuk om met haar te werken omdat hij nu daadwerkelijk aan het werk moest. Er waren ineens dorstige mensen in de bar en hij moest cocktails kunnen maken en zorgen dat om 20.00 alles klaar zou staan. Dat is allemaal wat teveel gevraagd, hij trok het niet meer. Dus als gevolg is Hanna afgelopen maandag weg gegaan omdat haar baas geen werk meer voor haar had. Het is jammer om haar nu te moeten missen, maar we hebben een top tijd gehad!

Vandaag is vrijdag de 13^e en normaal heb ik daar geen last van, maar vanmiddag besloot ik in een uitstekende spijker op straat te stappen. Net onder mijn grote teen vormde zich een stipje bloed. Niks ernstigs, maar wel pijnlijk. Toen Arjan vanavond thuis kwam was het nog steeds pijnlijk en begon het ook meer op te zwellen en te ontsteken. Dus we zijn samen even naar het ziekenhuis geweest voor een tetanus prik, penicille kuur en het is even goed schoongemaakt. Het ziekenhuis is vlakbij ons huis en ranzig. Spinnenwebben met spinnen hangen aan het plafond, bloedspetters op de vloer en terwijl de zuster me in gebrekkig Engels uitlegde wat ze wilde doen stonden er 5 Chinezen ongegeneerd bij ons in de behandelkamer te kijken en te wachten totdat ze aan de beurt waren. Weinig privacy dus. Ik ben goed geholpen en nu gewoon de komende dagen even kijken of het niet verder infecteert. Nu lekker op stap of op hink, en om 6.00 morgenochtend de slaperige Maike en Brian van het station ophalen. Ik heb er zin in!

Iedereen thuis dikke knuffels en veel liefs van ons! We missen jullie en denken veel aan jullie! Het volgende bericht is weer van Maike en mij, dus jullie horen snel van ons!

Ps; foto’s volgen later.

Liefs Daan