Het vliegtuig is geland. Nadat ze haar overvolle backpack van de bagageband optilde en voor een laatste keer op haar rug gooide, kon ze eindelijk naar huis. In Amsterdam werd ze na 9 maanden weer omarmd door de grote groep geliefde familieleden en vrienden die ons op 7 december vorig jaar hebben uitgezwaaid. Maike is weer in Nederland!

Terwijl in Nederland werd gevierd dat Maike weer thuis was, zijn Arjan en ik een nieuwe baan als tourgids begonnen bij Insight Adventures. Het bedrijf, gevestigd in Yangshuo, zendt ons uit in heel China om met groepen studenten in de leeftijd van 10 tot 16 jaar allerlei buitenactiviteiten te doen. Arjan begeleidt de kinderen bij allerlei activiteiten en ik ben groepsbegeleider voor de kinderen van ontbijt tot bedtijd bij alles wat we die dag gaan doen.

We zijn half augustus begonnen en sindsdien non stop meegenomen in de wereld van Insight. Na 2 weken training, waarin we geweldige teambuilding games leerden en bijna alle activiteiten met onze nieuwe collega's hebben gedaan, begon het seizoen. De trips duren vijf dagen en de groepen variëren van 10 tot 20 studenten per keer. Het zijn schoolreisjes met kinderen die op de beste internationale scholen van China zitten maar van over de hele wereld vandaan komen. Ze wonen dan wel in China maar hebben nog nooit met stokjes gegeten, worden met chauffeur naar school gereden en zien hun nanny meer dan hun ouders. Dit is zo'n beetje de doelgroep waarmee we de wildernis in gaan. Het maakt de kleinste dingen tot de grootste uitdaging voor ze en voor ons tot de meest bijzondere en bizarre momenten als gids. Zo heb ik ontdekt dat kinderen van 12 jaar niet weten welke schoenmaat ze hebben, klimschoenen niet aankrijgen omdat ze hun eigen veters niet kunnen strikken, nog nooit eerder een paard hebben gezien (Sure, on a picture!), vragen of ik hun thee wil vasthouden omdat het kopje zo heet is (zijn mijn vingers vuurvaster dan die van jou?! Zie ik eruit als je nanny?!) en er waren kinderen bij die niets aten omdat ze niets lekker vonden en vervolgens blijkt dat hun ouders ze met een doos chocoladerepen op pad hebben gestuurd en ze dat de rest van de week wel eten... Zo kan ik nog wel even doorgaan.

In de meeste gevallen ben ik dolblij met de leraren die me zoveel mogelijk helpen met de groep, maar soms zijn juist de leraren het grootste probleem en heb ik meer werk met hun dan de kids. Afgelopen week was de leraar een oorlogsveteraan die de kinderen de hele dag de stuipen op het lijf jaagde met allerlei wilde verhalen van zijn diensttijd in Vietnam en Afghanistan. Elke keer als ze niet luisterden moesten ze push ups doen (niet mijn stijl maar oke). Kortom een bijzondere en zeer respectabele man, maar ik heb toch even ingegrepen toen hij met een van de 11-jarige meisjes in mijn groep demonstreerde hoe je een gevangene zo snel mogelijk naar de grond brengt. Ik heb mijn eerste hulp training voor de wildernis gehad, maar heb er niet zoveel zin in om een meisje te verbinden omdat de leraar haar in de houdgreep houdt en met zijn volle gewicht op de stenen grond drukt. Wat kan ik zeggen, je ontmoet bijzondere mensen in bijzondere omstandigheden.

Na 2 weken trainen hadden we een groot feestje voordat we werden we uitgezonden voor onze eerste trip. Na een avond in ‘Space' (thema van het feestje) en een flinke kater vlogen we de volgende dag met een selecte club van 10 collega's naar Shanghai. Om 6 uur 's ochtends checkten we in bij het hotel op het terrein van Nan Bei Hu en kort daarna lagen we heerlijk te slapen zonder toen nog enig idee te hebben van waar we aan begonnen zijn. Het weekend was een relaxed en rustig inwerken. Bij Insight betekent dit: het terrein verkennen, de klimmuur proberen, een trapeze sprong maken op 15 meter hoogte, nog meer nieuwe spelletjes doen, veel lachen en vooral veel bier drinken en als het kan dit alles combineren door bier-drink-spelletjes te doen. Na de laatste voorbereidingen en herstellende katers, kregen we op woensdagmiddag onze eerste kids. Het waren 15-16 jarigen die voor 2 dagen kwamen.

We hadden een bomvol schema en hebben ze in een dag volledig uitgeput. Wij waren zelf ook aardig moe, maar deze kids klaagden in koor toen we na het eten de nachtspellen aankondigden. Ze wilden alleen nog maar douchen en slapen. Deze paar dagen maakte het leuk en gemakkelijk om te leren hoe het allemaal werkt en het was fijn om ze vrijdag weer uit te zwaaien en alle knuffels en bedankjes van ze te krijgen. Arjan en ik hadden na deze week beiden super veel zin in dit seizoen!

De laatste vijf weken zijn voorbij gevlogen. Deels zijn we samen uitgezonden naar Shanghai maar de laatste weken is Arjan wezen wild water raften, abseilen, zwemmen en hiken met kompas, in een van de mooiste gebieden in Zuid-China. Ik heb de trips in Yangshuo begeleid en mijn dagen gevuld met kayakken, mountain biken, klimmen, abseilen, camperen en kooklessen. Hoewel we het beiden nog steeds super naar ons zin hebben is de vermoeidheid ook toegeslagen en zijn we dolblij met de komende week vakantie! China viert deze week een nationale feestweek en dus kunnen wij lekker bijslapen en relaxen. Heerlijk!! Vanaf nu worden we alleen nog samen uitgezonden en kijken we uit naar de trips in Shanghai, Ziyuan en Yangshuo. Half november is het seizoen alweer voorbij en zullen we moe maar met veel plezier terugkijken op deze ervaring!

Heel veel liefs en knuffels uit Yangshuo!

PS: Alle geluk, liefde en felicitaties voor de nieuw geboren baby van Eline en Bernard, Ellen en Jeroen en het huwelijk van Hielke en Monique! September was een spannende maand en ik heb veel aan jullie gedacht! Gefeliciteerd!