Ruim een half jaar geleden kwamen we zonder verwachtingen aan in China. Vorige week dinsdag vertrokken we weer: Arjan naar Thailand en ik naar Australie. Terug naar de landen waar we onze reizen afzonderlijk vorig jaar ook zo'n beetje begonnen.

Het werd tijd voor me om in een land te wonen waar dingen kloppen en zijn wat je ervan verwacht en de verbazing niet omslaat in ontsteltenis. China is voor mij een land vol tegenstrijdigheden. In de tijd hier hebben we zoveel meegemaakt, zoveel herinneringen gemaakt met nieuwe en oude vrienden, nieuwe werkervaringen opgedaan en samen heerlijk en gelukkig in de chaos van China geleefd, maar we zijn beiden dolblij om weer verder te gaan.

China fascineert me en tegelijkertijd deprimeert het me. In sommige steden is het communisme uitgemond tot kapitalisme van het hoogste niveau, terwijl de mensen in Yangshuo en omgeving allemaal ongeveer hetzelfde hebben. Chinezen zijn hartelijk, gastvrij en bijna opdringerig in hun poging ervoor te zorgen dat we niets tekort komen. Toch hebben ze het woord ‘service' nog niet vanuit het Mandarijn kunnen vertalen naar de praktijk. Wat je ook koopt en hoe duur of goedkoop het ook is, het zal binnen afzienbare tijd kapot, gebroken, gescheurd of versleten zijn. Zonnebrillen gaan een paar weken mee, kleding ongeveer een maand (afhankelijk van of je de was zelf doet of uitbesteedt), tassen een paar weken en teenslippers... We hebben heel wat slippers versleten hier! De kleine dingen als 2 gerechten tegelijk serveren in een restaurant zijn een uitzondering, wat voor mij niet zo'n probleem was omdat ik altijd mijn eten eerst kreeg en Arjan hongerig naar me zat te kijken terwijl hij nog een kwartier op zijn gerecht kon wachten. Slapende bediening is geen uitzondering en het bleef onwennig om de serveerster wakker te maken om iets te bestellen.

Elke dag in China heb ik ergens van opgekeken en elke dag heb ik iets gezien of meegemaakt waardoor in ieder geval een van mijn twee wenkbrauwen omhoog gingen. Het is menseigen om verklaringen te zoeken voor onlogische gebeurtenissen en te beredeneren tot iets wat je kunt begrijpen. Vergeet dat in China. Er is maar een manier om langere tijd in China te wonen en dat is: onverschilligheid. De leus: 'Ach ja, het is China', was de enige algemene waarheid waar we, met de buitenlanders waarmee we in China woonden, mee konden leven. Ik ben niet weggegaan met het idee dat ik hier nooit meer naar terug zal gaan. Tegelijkertijd weet ik ook niet of het er ooit wel weer van zal komen. Het is de essentie van wat China voor mij is geworden: aantrekking en afstoting.

China is fascinerend en ik ben bijzonder verrijkt door hier te wonen en heb met plezier met de Chinezen samen gewerkt. En tot we beiden vorige maand besloten dat we verder wilden, hadden we zonder ons er bewust van te zijn een heerlijk leven hier samen opgebouwd. We waren er verbaasd van hoeveel te gekke mensen we hier hebben ontmoet en hoe gemakkelijk het was om opnieuw te beginnen in het dorpse Yangshuo, waar we voor bijna niks konden wonen in een sprookjesachtig landschap.

Voor nu hebben we niet alleen afscheid genomen van China, maar tijdelijk ook van elkaar. Hoewel ik heb overwogen om de feestdagen met jullie in Nederland te vieren, ben ik toch naar Melbourne gevlogen. Het reizen is veranderd in een levenslang avontuur en voor het eerst ben ik helemaal alleen op pad sinds ik vorig jaar december op reis ben gegaan met Maike. Arjan viert zijn ‘vrijheid-blijheid-gevoel' in Thailand en is weer aan het klimmen in het prachtige Tongsai. Met nieuwe vrienden geniet hij daar voorlopig aan het strand voor hij ook naar Australië komt.

Melbourne is een fantastische stad voor mij om te wonen! Nog dezelfde dag dat ik aankwam had ik mijn appartement geregeld. Ik deel het met 2 hele lieve Franse meisjes en een jong Engels koppel. We wonen (blijkbaar) in de best opkomende alternatieve buurt van Melbourne in het zuidoosten. Ons appartement is vlakbij zee en in een wijk met vele shops, restaurantjes en cafeetjes waar alle locals elkaar kennen. De Australiërs zijn heel relaxed. Iedereen staat open voor een praatje, heet me van harte welkom in hun stad en vindt het te gek dat er zoveel jonge reizigers naar de stad komen.

Melbourne is the city of opportunities! En dat is gebleken. Ik ben vrijdag begonnen in een bistro en wijnbar die net vorige week woensdag is geopend en kan full time aan de slag. Mijn collega's zijn allemaal lief en gezellig en naast de vele Australiërs, werk ik samen met Nieuw Zeelanders, Polen, Ieren en een kok uit Maleisië; lekker internationaal team dus. Het is heel gemakkelijk voor me geweest om hier te beginnen en de komende tijd ga ik genieten van wat de stad me te bieden heeft. En dat is een heleboel! Gisteren was ik een dag vrij. Met mijn huisgenootje en 2 Ozzies hebben we de dag doorgebracht op een strand ongeveer een uur buiten de stad. We hebben de hele dag lekker in de zon gelegen, met een biertje erbij en zo nu en dan een duik in de ijskoude oceaan. Heerlijk!

Natuurlijk denk ik nog altijd veel aan jullie in het koude Nederland. En hoewel de terugkeer elke keer wordt uitgesteld lijkt het me heerlijk om jullie allemaal weer te zien. Bijna een jaar ben ik nu onderweg, het is onwerkelijk voor me om te bevatten en het heeft het missen veranderd in een vertrouwde zekerheid dat jullie, mijn familie en vrienden, er altijd zullen zijn en me steunen wat ik ook doe. De wereld is werkelijk klein. We kunnen elkaar overal ontmoeten en dat is heerlijk om te weten.

Nu Sinterklaas weer in het land is, lijkt de winter minder koud en terwijl jullie je voorbereiden op de feestdagen, denk ik aan jullie vanuit Australie waar de zomer nu begint.

Ik hou van jullie! Hele dikke zoen Danielle