Na twee weken door de mystieke bergen van Nepal te hebben rondgetrokken, kan ik niet wachten om jullie te laten zien hoe overweldigend mooi de natuur hier is en om jullie te laten weten hoe het ons in de Himalaya is vergaan.

De drie weken samen met Hans (Arjans vader) in Nepal zijn voorbij gevlogen. Het was super om met hem door Nepal te reizen! Hans en Arjan hebben samen tien dagen door de bergen getrokken en een geweldige tijd gehad terwijl ik genoot van een relaxte tijd alleen in Pokhara. Niet omdat het voor Arjan nog niet genoeg was, maar juist omdat het zo mooi was, kon hij niet wachten om met mij daarna nog een keer de bergen in te gaan. Ik moest dit zien! Dus een dag na het afscheid van Hans hobbelden we in de taxi van Pokhara naar Nyepul, het startpunt van onze trek.

De backpack van Arjan was gevuld met onze kleding, fotocamera's, handdoeken en toiletspullen, schone wandelsokken en een kaart van het gebied (bij elkaar zo'n 14 kilo). In mijn kleine rugtasje droeg ik een fles water, een rolletje toiletpapier, het EHBO-tasje, onze twee leesboeken en een pakje kaarten (niet meer dan 4 kilo). Na deze verdeling van onze bagage was duidelijk dat Arjan voor ons beiden de gids en de porter was. De twee beroepen die voor de Nepalezen in de bergen het belangrijkst zijn. De meeste mensen gaan trekken met een gids en een porter. De gids leidt de weg en vertelt alles over het gebied en de porter draagt de spullen van iedereen die mee is. Tot 45 kilo kunnen de kleine maar supersterke mannen hier op hun rug de bergen op dragen! Met ontzag en diep respect ging ik dan ook altijd direct aan de kant als een porter ons tegemoet kwam in een afdaling of me naar boven toe wilde inhalen. Niet dat ik zo langzaam ben, maar als ongetraind groentje was dit voor mij de eerste keer in mijn leven dat ik een trek maakte en ik kon niet op tegen deze berggoeroes die we onderweg tegenkwamen.

Naast de inkomsten van toeristen, kun je als porter ook goederen naar boven brengen. Tot 2000 meter hoogte loopt er zigzaggend een autoweg naar boven, maar vanaf het dorpje Ghandruk is er geen andere optie dan de mensen die in de dorpjes in de bergen wonen van hun goederen te voorzien, door het in een mand achter op je rug naar boven te dragen. Logischerwijs is alles dan ook duurder naarmate je verder naar boven klimt maar nog altijd is alles verkrijgbaar en naar Nederlandse begrippen zeer goedkoop.

We begonnen onze eerste dag met de klim naar Ghandruk. Halverwege de stoffige autoweg trok de lucht boven ons dicht. Het zou niet lang meer duren voordat de laaghangende dikke wolken openbreken en we zeiknat zouden regenen. Op de hoek bij een zigzagbocht zat een jongen die we vroegen of we verder naar boven moesten of ook het pad naar rechts konden nemen. Terwijl we hem dit vroegen, stopt er naast ons een grote jeep. Er stapt een jongen uit die ons een lift naar boven aanbood. Nou graag! Dit was wel een heel relaxte start van de trek voor mij. Na twee uurtjes lopen werden we door de jeep boven voor de deur van een klein guest house afgezet en op het moment dat we een kamer hadden geregeld, begon het onophoudelijk te regenen. Onder het afdakje verzamelden zich steeds meer Nepalezen uit het dorp die al zeiknat waren geregend. Een donderende storm bracht een fikse hagelbui en felle bliksemflitsen met zich mee en niemand bleef meer echt beschut onder het afdakje. We schikten in en hielden elkaar warm omdat we met z'n tienen zo dicht bij elkaar zaten en stonden en naar de storm keken. Wat waren we blij dat we de lift hadden aangenomen. We hadden zeker vol door die hagel naar boven moeten klimmen als de jeep niet was gestopt. En ik kan je zeggen, dan had ik na mijn eerste dag trekking er misschien al wel geen trek meer in gehad.

De volgende morgen werden we wakker met zonsopkomst en na een pannenkoek waren we om 7 uur klaar om verder te gaan. We liepen elke dag zo'n vier tot vijf uur en kwamen rond lunchtijd aan in het volgende dorpje. Daar gooiden we de tassen in een klein kamertje bij een van de guest houses, aten lunch en zaten de rest van de dag met de beentjes omhoog een beetje te lezen of te kaarten terwijl de lucht weer dichttrok en het 's middags regende. De hoogte was voor ons beiden geen probleem, maar je merkt zeker dat de lucht dunner wordt en je minder zuurstof hebt hoe verder je de bergen in gaat. Ook wordt het kouder en verzamelt iedereen zich 's avonds gezellig rondom de houtkachel in de guest house om het warmer te krijgen.

In totaal liepen we in 14 dagen naar Annapurna Base Camp (ABC) en weer terug naar Neypul. ABC is het eindpunt van de route en ligt midden in de Himalaya op 4130 meter hoogte. Omgeven door sneeuw en de 3e hoogste berg van de wereld, de Annapurna One is ruim 8000 meter hoog, voel je je een klein en onbeduidend wezentje op deze planeet. De hoogte en de kou doen iets met je, want het voelt als een onwerkelijke droom om daar boven te staan. Als ik de foto's terugkijk kan ik me net zo verbazen als jullie nu waarschijnlijk doen, dat ik daar met Arjan een nacht heb geslapen en op mijn Adidasjes naar boven ben gelopen.

De route door de bergen loopt of in een steile klim omhoog of in ontelbare stenen trappen naar beneden, er zit weinig tussenin. Onderweg liepen we langs rivieren en watervallen, springend via de rotsen over het water, langs gevaarlijke lawines, door sprookjesachtige bossen, over bergkammen en langs oneindig hoge rododendrons die in volle glorie bloeiden met hun rood en rose gekleurde bloemen. We hebben apen gezien, maar nog meer indrukwekkend was de familie wilde steenbokken die voor ons op het pad op een rots rustig stonden te grazen. Fantastisch! Arjan had gelijk, dit had ik zeker niet willen missen!

Nu zijn we weer terug in Kathmandu en hebben voor morgen een vlucht geboekt naar Hong Kong. We konden niet kiezen tussen India of Thailand, dus is het China geworden! Een land dat we niet kennen maar met een bijzondere cultuur die we de komende maanden gaan verkennen!

Ik hoop dat alles goed gaat met jullie in Nederland en natuurlijk met Maike en Janneke in Indonesie! Ben benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat!

Veel liefs uit Nepal!