Danielle is back in Oz!

Lieve allemaal,

Ruim een half jaar geleden kwamen we zonder verwachtingen aan in China. Vorige week dinsdag vertrokken we weer: Arjan naar Thailand en ik naar Australie. Terug naar de landen waar we onze reizen afzonderlijk vorig jaar ook zo'n beetje begonnen.

Het werd tijd voor me om in een land te wonen waar dingen kloppen en zijn wat je ervan verwacht en de verbazing niet omslaat in ontsteltenis. China is voor mij een land vol tegenstrijdigheden. In de tijd hier hebben we zoveel meegemaakt, zoveel herinneringen gemaakt met nieuwe en oude vrienden, nieuwe werkervaringen opgedaan en samen heerlijk en gelukkig in de chaos van China geleefd, maar we zijn beiden dolblij om weer verder te gaan.

China fascineert me en tegelijkertijd deprimeert het me. In sommige steden is het communisme uitgemond tot kapitalisme van het hoogste niveau, terwijl de mensen in Yangshuo en omgeving allemaal ongeveer hetzelfde hebben. Chinezen zijn hartelijk, gastvrij en bijna opdringerig in hun poging ervoor te zorgen dat we niets tekort komen. Toch hebben ze het woord ‘service' nog niet vanuit het Mandarijn kunnen vertalen naar de praktijk. Wat je ook koopt en hoe duur of goedkoop het ook is, het zal binnen afzienbare tijd kapot, gebroken, gescheurd of versleten zijn. Zonnebrillen gaan een paar weken mee, kleding ongeveer een maand (afhankelijk van of je de was zelf doet of uitbesteedt), tassen een paar weken en teenslippers... We hebben heel wat slippers versleten hier! De kleine dingen als 2 gerechten tegelijk serveren in een restaurant zijn een uitzondering, wat voor mij niet zo'n probleem was omdat ik altijd mijn eten eerst kreeg en Arjan hongerig naar me zat te kijken terwijl hij nog een kwartier op zijn gerecht kon wachten. Slapende bediening is geen uitzondering en het bleef onwennig om de serveerster wakker te maken om iets te bestellen.

Elke dag in China heb ik ergens van opgekeken en elke dag heb ik iets gezien of meegemaakt waardoor in ieder geval een van mijn twee wenkbrauwen omhoog gingen. Het is menseigen om verklaringen te zoeken voor onlogische gebeurtenissen en te beredeneren tot iets wat je kunt begrijpen. Vergeet dat in China. Er is maar een manier om langere tijd in China te wonen en dat is: onverschilligheid. De leus: 'Ach ja, het is China', was de enige algemene waarheid waar we, met de buitenlanders waarmee we in China woonden, mee konden leven. Ik ben niet weggegaan met het idee dat ik hier nooit meer naar terug zal gaan. Tegelijkertijd weet ik ook niet of het er ooit wel weer van zal komen. Het is de essentie van wat China voor mij is geworden: aantrekking en afstoting.

China is fascinerend en ik ben bijzonder verrijkt door hier te wonen en heb met plezier met de Chinezen samen gewerkt. En tot we beiden vorige maand besloten dat we verder wilden, hadden we zonder ons er bewust van te zijn een heerlijk leven hier samen opgebouwd. We waren er verbaasd van hoeveel te gekke mensen we hier hebben ontmoet en hoe gemakkelijk het was om opnieuw te beginnen in het dorpse Yangshuo, waar we voor bijna niks konden wonen in een sprookjesachtig landschap.

Voor nu hebben we niet alleen afscheid genomen van China, maar tijdelijk ook van elkaar. Hoewel ik heb overwogen om de feestdagen met jullie in Nederland te vieren, ben ik toch naar Melbourne gevlogen. Het reizen is veranderd in een levenslang avontuur en voor het eerst ben ik helemaal alleen op pad sinds ik vorig jaar december op reis ben gegaan met Maike. Arjan viert zijn ‘vrijheid-blijheid-gevoel' in Thailand en is weer aan het klimmen in het prachtige Tongsai. Met nieuwe vrienden geniet hij daar voorlopig aan het strand voor hij ook naar Australië komt.

Melbourne is een fantastische stad voor mij om te wonen! Nog dezelfde dag dat ik aankwam had ik mijn appartement geregeld. Ik deel het met 2 hele lieve Franse meisjes en een jong Engels koppel. We wonen (blijkbaar) in de best opkomende alternatieve buurt van Melbourne in het zuidoosten. Ons appartement is vlakbij zee en in een wijk met vele shops, restaurantjes en cafeetjes waar alle locals elkaar kennen. De Australiërs zijn heel relaxed. Iedereen staat open voor een praatje, heet me van harte welkom in hun stad en vindt het te gek dat er zoveel jonge reizigers naar de stad komen.

Melbourne is the city of opportunities! En dat is gebleken. Ik ben vrijdag begonnen in een bistro en wijnbar die net vorige week woensdag is geopend en kan full time aan de slag. Mijn collega's zijn allemaal lief en gezellig en naast de vele Australiërs, werk ik samen met Nieuw Zeelanders, Polen, Ieren en een kok uit Maleisië; lekker internationaal team dus. Het is heel gemakkelijk voor me geweest om hier te beginnen en de komende tijd ga ik genieten van wat de stad me te bieden heeft. En dat is een heleboel! Gisteren was ik een dag vrij. Met mijn huisgenootje en 2 Ozzies hebben we de dag doorgebracht op een strand ongeveer een uur buiten de stad. We hebben de hele dag lekker in de zon gelegen, met een biertje erbij en zo nu en dan een duik in de ijskoude oceaan. Heerlijk!

Natuurlijk denk ik nog altijd veel aan jullie in het koude Nederland. En hoewel de terugkeer elke keer wordt uitgesteld lijkt het me heerlijk om jullie allemaal weer te zien. Bijna een jaar ben ik nu onderweg, het is onwerkelijk voor me om te bevatten en het heeft het missen veranderd in een vertrouwde zekerheid dat jullie, mijn familie en vrienden, er altijd zullen zijn en me steunen wat ik ook doe. De wereld is werkelijk klein. We kunnen elkaar overal ontmoeten en dat is heerlijk om te weten.

Nu Sinterklaas weer in het land is, lijkt de winter minder koud en terwijl jullie je voorbereiden op de feestdagen, denk ik aan jullie vanuit Australie waar de zomer nu begint.

Ik hou van jullie! Hele dikke zoen Danielle

Danielle @Insight Adventures

Lieve allemaal,

Het vliegtuig is geland. Nadat ze haar overvolle backpack van de bagageband optilde en voor een laatste keer op haar rug gooide, kon ze eindelijk naar huis. In Amsterdam werd ze na 9 maanden weer omarmd door de grote groep geliefde familieleden en vrienden die ons op 7 december vorig jaar hebben uitgezwaaid. Maike is weer in Nederland!

Terwijl in Nederland werd gevierd dat Maike weer thuis was, zijn Arjan en ik een nieuwe baan als tourgids begonnen bij Insight Adventures. Het bedrijf, gevestigd in Yangshuo, zendt ons uit in heel China om met groepen studenten in de leeftijd van 10 tot 16 jaar allerlei buitenactiviteiten te doen. Arjan begeleidt de kinderen bij allerlei activiteiten en ik ben groepsbegeleider voor de kinderen van ontbijt tot bedtijd bij alles wat we die dag gaan doen.

We zijn half augustus begonnen en sindsdien non stop meegenomen in de wereld van Insight. Na 2 weken training, waarin we geweldige teambuilding games leerden en bijna alle activiteiten met onze nieuwe collega's hebben gedaan, begon het seizoen. De trips duren vijf dagen en de groepen variëren van 10 tot 20 studenten per keer. Het zijn schoolreisjes met kinderen die op de beste internationale scholen van China zitten maar van over de hele wereld vandaan komen. Ze wonen dan wel in China maar hebben nog nooit met stokjes gegeten, worden met chauffeur naar school gereden en zien hun nanny meer dan hun ouders. Dit is zo'n beetje de doelgroep waarmee we de wildernis in gaan. Het maakt de kleinste dingen tot de grootste uitdaging voor ze en voor ons tot de meest bijzondere en bizarre momenten als gids. Zo heb ik ontdekt dat kinderen van 12 jaar niet weten welke schoenmaat ze hebben, klimschoenen niet aankrijgen omdat ze hun eigen veters niet kunnen strikken, nog nooit eerder een paard hebben gezien (Sure, on a picture!), vragen of ik hun thee wil vasthouden omdat het kopje zo heet is (zijn mijn vingers vuurvaster dan die van jou?! Zie ik eruit als je nanny?!) en er waren kinderen bij die niets aten omdat ze niets lekker vonden en vervolgens blijkt dat hun ouders ze met een doos chocoladerepen op pad hebben gestuurd en ze dat de rest van de week wel eten... Zo kan ik nog wel even doorgaan.

In de meeste gevallen ben ik dolblij met de leraren die me zoveel mogelijk helpen met de groep, maar soms zijn juist de leraren het grootste probleem en heb ik meer werk met hun dan de kids. Afgelopen week was de leraar een oorlogsveteraan die de kinderen de hele dag de stuipen op het lijf jaagde met allerlei wilde verhalen van zijn diensttijd in Vietnam en Afghanistan. Elke keer als ze niet luisterden moesten ze push ups doen (niet mijn stijl maar oke). Kortom een bijzondere en zeer respectabele man, maar ik heb toch even ingegrepen toen hij met een van de 11-jarige meisjes in mijn groep demonstreerde hoe je een gevangene zo snel mogelijk naar de grond brengt. Ik heb mijn eerste hulp training voor de wildernis gehad, maar heb er niet zoveel zin in om een meisje te verbinden omdat de leraar haar in de houdgreep houdt en met zijn volle gewicht op de stenen grond drukt. Wat kan ik zeggen, je ontmoet bijzondere mensen in bijzondere omstandigheden.

Na 2 weken trainen hadden we een groot feestje voordat we werden we uitgezonden voor onze eerste trip. Na een avond in ‘Space' (thema van het feestje) en een flinke kater vlogen we de volgende dag met een selecte club van 10 collega's naar Shanghai. Om 6 uur 's ochtends checkten we in bij het hotel op het terrein van Nan Bei Hu en kort daarna lagen we heerlijk te slapen zonder toen nog enig idee te hebben van waar we aan begonnen zijn. Het weekend was een relaxed en rustig inwerken. Bij Insight betekent dit: het terrein verkennen, de klimmuur proberen, een trapeze sprong maken op 15 meter hoogte, nog meer nieuwe spelletjes doen, veel lachen en vooral veel bier drinken en als het kan dit alles combineren door bier-drink-spelletjes te doen. Na de laatste voorbereidingen en herstellende katers, kregen we op woensdagmiddag onze eerste kids. Het waren 15-16 jarigen die voor 2 dagen kwamen.

We hadden een bomvol schema en hebben ze in een dag volledig uitgeput. Wij waren zelf ook aardig moe, maar deze kids klaagden in koor toen we na het eten de nachtspellen aankondigden. Ze wilden alleen nog maar douchen en slapen. Deze paar dagen maakte het leuk en gemakkelijk om te leren hoe het allemaal werkt en het was fijn om ze vrijdag weer uit te zwaaien en alle knuffels en bedankjes van ze te krijgen. Arjan en ik hadden na deze week beiden super veel zin in dit seizoen!

De laatste vijf weken zijn voorbij gevlogen. Deels zijn we samen uitgezonden naar Shanghai maar de laatste weken is Arjan wezen wild water raften, abseilen, zwemmen en hiken met kompas, in een van de mooiste gebieden in Zuid-China. Ik heb de trips in Yangshuo begeleid en mijn dagen gevuld met kayakken, mountain biken, klimmen, abseilen, camperen en kooklessen. Hoewel we het beiden nog steeds super naar ons zin hebben is de vermoeidheid ook toegeslagen en zijn we dolblij met de komende week vakantie! China viert deze week een nationale feestweek en dus kunnen wij lekker bijslapen en relaxen. Heerlijk!! Vanaf nu worden we alleen nog samen uitgezonden en kijken we uit naar de trips in Shanghai, Ziyuan en Yangshuo. Half november is het seizoen alweer voorbij en zullen we moe maar met veel plezier terugkijken op deze ervaring!

Heel veel liefs en knuffels uit Yangshuo!

PS: Alle geluk, liefde en felicitaties voor de nieuw geboren baby van Eline en Bernard, Ellen en Jeroen en het huwelijk van Hielke en Monique! September was een spannende maand en ik heb veel aan jullie gedacht! Gefeliciteerd!

Maike @Vietnam!

Lieve allemaal,  'We travel not to escape life, but for life not to escape us.' Het zit er bijna op, negen maanden geleden begon het avontuur in Nieuw Zeeland. Een reis door negen landen, een reis die ik heb mogen delen met mijn liefste vriendin en mijn lieve moeder. Een reis vol herinneringen die ik voor altijd zal koesteren. Een reis met nieuwe vriendschappen, prachtige landen met bijzondere culturen en een nieuwe liefde. Ik heb zoveel gezien, gedaan en geleerd en ik ben onwijs dankbaar dat ik dit heb kunnen doen en dat ik (als mijn vliegtuig niet van de rader verdwijnt boven NL :) zondag veilig weer thuis ben waar er zoveel lieve mensen op me wachten.  Maar eerst een update vanuit het mooie Vietnam! Na de heerlijke tijd met Danielle en Arjan in China en was het tijd om door te reizen. Een lange busreis bracht ons naar Vietnam, een land met veel geschiedenis, lange zandstranden en lieve mensen. Onze eerste stop was Halong Bay. Een baai in noord Vietnam waar hoge rotsen spectaculair uit de oceaan rijzen. Een prachtige boottocht bracht ons naar het eilandje Cat Ba midden in de baai. De Vietnamezen houden nogal van neon verlichting en harde muziek en het eilandje verloor hierdoor wat van zijn charme. Tijd dus om door te reizen naar Hanoi! Een heerlijke stad waar je uren kunt rondslenteren door de kleine straatjes in het oude stadscentrum. Een paar relaxte dagen hebben we hier doorgebracht voor we in de trein stapten, 15 uur in de slaaptrein richting het zuiden. Het was goed te doen hoewel we niet veel geslapen hebben met al het gehobbel maar toen de zon opkwam hebben bleek het uitzicht betoverend en kwamen we aan in het pittoreske stadje Hoi An. Het oude stadscentrum van Hoi An is onwijs schattig en romantisch en vol met kleermakers. Al het shoppen wat ik de afgelopen maanden heb moeten laten omdat het ik niet mee kon nemen in mijn veel te zware backpack heb ik hier ingehaald. Twee jurken, nieuwe schoenen en een pak, allemaal met de hand en op maat gemaakt, letterlijk made in Vietnam! En toen was het tijd voor zon,zee en strand! Moet natuurlijk wel bruin thuis komen na zo'n lange reis. Dagen lang hebben we heerlijk niets gedaan op de stranden in Hoi An en Nah Trang. Ons laatste weekje hebben we doorgebracht in Mui Ne, mijn verjaardag kwam eraan dus we hebben onszelf verwent in een prachtig resort met een zwembad en aan het strand, ultiem genieten! Om mijn verjaardag goed te beginnen hebben we een tour geboekt die ons voordat de zon opkwam naar de beroemde zandduinen van Mui Ne bracht. Het was erg vroeg opstaan maar de zonsopgang was spectaculair! Daarna zijn we weer lekker in bed gekropen en hebben we de rest van de dag bij het zwembad gelegen, een heerlijk afsluiter van deze fantastische reis en van mijn tijd samen met Brian. Ondertussen ben ik in Ho Chi Minh City, oftewel Saigon! Brian is vannacht in het vliegtuig gestapt en terug op weg naar de US. Ik vlieg morgen ochtend naar Singapore waar ik nog een middagje de toerist uit ga hangen voordat ik om middennacht terug naar NL vlieg.  Ik kan niet wachten tot ik mijn lieve familie en vrienden weer in mijn armen kan sluiten, ik ben er klaar voor om naar huis te gaan. Mijn grote broer gaat trouwen, een bijzondere dag waar ik onwijs naar uit kijk! Maar wat nu..dat is grote vraag. De toekomst ligt open en ik zie het als een grote uitdaging. Ik ga Brian snel weer zien en samen gaan we de toekomst tegemoet, we weten alleen nog niet waar. Londen, Amsterdam, Sydney, Buenos Aires, San Francisco..de hele wereld is een optie! Spannend!  Lieve mensen, ontzettend bedankt voor al jullie lieve berichtjes op onze weblog! Bedankt voor alle mailtjes, smsjes, FB berichtjes en Skype gesprekken. Zonder jullie had ik deze reis nooit zo onbezorgd kunnen maken, bedankt voor al jullie steun en liefde! Ik hou van jullie! Liefs Maike

Back together again!

Lieve allemaal,   Drie weken luieren, kletsen, terrasjes, zon, hitte, regen en slapen. Wat een heerlijk leven samen met onze vriendjes in China. We zijn erover uit dat het niet uit maakt waar we zijn, maar dat zo lang we samen zijn het altijd goed is. Na een paar dagen Hong Kong bracht een super deluxe slaapbus Maike & Brian naar Yangshuo! Uren hebben we bijgeklets over al onze ervaringen van de afgelopen maanden. Alle gemiste tijd samen hebben we in bijna een ochtend non stop kletsend ingehaald. Fijn om weer samen te zijn! Na ons eerste weekend samen was het voor Danielle weer tijd om te gaan lesgeven en voor Arjan om weer een nieuwe berg te beklimmen. Om in 1 keer alle hoogtepunten van Yangshuo te zien zijn Maike & Brian de uitdaging aangegaan om drie dagen op stap te gaan met 95 Chinese kinderen die op zomerkamp waren in Yangshuo. Het thema van het kamp was Magic dus we moesten echt al onze toverkunsten uit de kast halen om deze kinderen te vermaken en ze ook nog wat engels bij te brengen. Het was dodelijk vermoeiend maar de kinderen waren onwijs schattig en al met al was het een te gekke ervaring.  Nu we China gezien hebben voelt de wereld een stuk kleiner aan. Dit grote mysterieuze land is eigenlijk niet zo verschillend ten opzichte van onze westerse wereld. De Chinezen zijn er in alle vormen en maten en zelfs de taal lijkt minder ingewikkeld als je het de hele dag hoort.  In het begin denk je dat iedereen met elkaar aan het ruziën is maar nu weten we dat ze gewoon erg luidruchtig zijn. Yangshuo is erg toeristisch met veel buitenlanders waardoor we gelukkig niet alleen maar rijst hoeven te eten maar ook kunnen genieten van uitsmijters en hamburgers met friet. Een pittoresk en zeer mooi stadje met ontelbare straten waarin je kunt ronddwalen maar ook vol met terrasjes waar we heel wat uren op hebben doorgebracht. De Chinezen zijn hartelijk en geïnteresseerd maar helaas kunnen we jullie vooroordeel dat ze van alles en iedereen foto's maken niet wegnemen want we waar we ook gaan, er staat altijd wel iemand met een telelens op je gericht. En praktisch zijn ze ook. Ze doen namelijk niet aan luiers, ze knippen gewoon een gat in de broekjes van de baby's zodat die gewoon van zich af kunnen plassen en poepen op straat als ze moeten. Die arme baby billetjes staan hier altijd op de tocht en wij moeten goed oppassen waar we lopen.  De foto's laten ook veel te gekke avondjes uit zien. Van stripclubs tot quiz avonden, we hebben ons erg goed vermaakt. Zo goed zelfs dat Maike en Brian hier alweer 3 weken zijn en zelfs even overwogen hebben om te blijven tot eind augustus. Maar het reizigersbloed kruipt waar het niet gaan kan. In drie weken tijd zijn ze 2 keer van hostel en in totaal 4 keer van kamer veranderd. En nu is het tijd voor ze om ook weer van land te veranderen en morgen door te reizen naar Vietnam. Het luilekker leven in Yangshuo was een heerlijke tussenstop, maar ze gaan samen de laatste drie weken van hun reis afmaken. Omdat we helaas Maike haar verjaardag niet samen kunnen vieren heeft Danielle gisteren Maike verrast en 4 augustus omgedoopt tot Maike's Chinese verjaardag! Met taart en koffie werden we uit bed geschopt om vervolgens een heerlijke fietstocht te maken en de dag af te sluiten met een gezellige barbecue aan de rivier. Een heerlijke dag en een mooie afsluiter van onze tijd samen. Het afscheid zal opnieuw moeilijk worden maar de herinneringen die we samen hebben opgedaan de afgelopen maanden zijn onvergetelijk.  Een hele dikke zoen en knuffel voor jullie! We missen jullie en houden van jullie! Veel liefs Danielle & Maike

Danielle @Yangshuo

Lieve allemaal,

Op de valreep ook nog even een berichtje uit China. Maike en Brian zijn op dit moment onderweg naar Yangshuo. Een super leuke verrassing dat ze komen en dat we hier samen nog van onze reis kunnen genieten! Maike, de wijn staat niet koud (drinken hier alleen maar bier) maar dansen gaan we doen!

Hier in Yangshuo zijn we inmiddels aardig ingeburgerd. Arjan klimt bijna elke dag en ontmoet elke week nieuwe klimmers die een tijdje in de stad verblijven om in de omgeving te klimmen. Hij gaat er lekker in op en brengt elke dag met een clubje van 5 tot 10 man door rondom de leistenen bergen in Yangshuo. Ik kom als ik vrij ben ook mee en klim nog een keer per week, maar kan zeker niet meekomen met de ervaren klimmers die zich kunnen vasthouden en optrekken aan een richeltje waar je alleen je nagels in kunt zetten. En het is steen, dus ook dat lukt niet eens. Maar we hebben vooral veel lol.

Drie weken geleden heb ik een mailtje verstuurd naar Omeida College. Een van de vele taalscholen in Yangshuo. De volgende dag zat ik met een contract in mijn handen thuis met het aanbod om voor 2 maanden als leraar Engels te gaan werken. In de zomerperiode stroomt het hier niet alleen vol met toeristen, maar komen er ook veel kinderen van 8 tot 16 jaar om een summerschool Engels te volgen. De maandag daarop had ik mijn eerste klas!

Aan mij de eer om 2 klassen per dag wat Engels bij te brengen. En ik moet toegeven dat ik er echt van geniet! Ik geef het laagste niveau van de school les. Deze kids konden de eerste dag alleen nog maar de dagen van de week zeggen, hun naam en de kleuren benoemen. Inmiddels luisteren ze als ik wat vraag en komt er zo nu en dan ook een antwoord! Bijvoorbeeld als ik vraag: “can you make a sentence with the word cat?” Dan krijg ik eerst 12 vragende ogen, tot er iemand vol enthousiasme roept: “ I have a cat!” Geweldig! Ze zijn 8 tot 12 jaar maar in China kun je ze qua omgang meer zien als kinderen van 5 tot 10 jaar in Nederland. Ze zijn echt nog heel onvolwassen. Hetzelfde geldt voor mijn andere klas waar ik 10 studenten heb van 12 tot 16 jaar. Zij lijken niet ouder dan 12 en zijn ongelofelijk kinderachtig voor hun leeftijd. Ze vinden galgje het leukste spelletje van de dag. Daar kunnen ze geen genoeg van krijgen.

Kortom, we leven nog steeds een very easy life hier! In het weekend gaan we stappen of een weekendje weg. Vorig weekend kreeg ik een berichtje of ik naar Hezhou wilde gaan om daar 8 lessen te geven voor relatief veel geld (1000 yuan ong. 120 euro). Het voelde alsof ik een mega ster was. Ik werd zaterdagochtend in Yangshuo opgehaald en de chauffeur zette me 2 uur later af in Hezhou waar Mr. Wally me mee uit eten nam. Hij betaalde voor alles: mijn eten, mijn hotel, reed me de hele stad door en zorgde ervoor dat ik niets tekort kwam. ’s Middags om 14.30 was mijn eerste les. Wat ik niet verwachtte is dat mijn eerste vier lessen van het weekend achter elkaar door met dezelfde kinderen zouden zijn. Gelukkig had ik mijn lesmateriaal bij me en kon ik ze redelijk onderhouden tot 18.00 uur. Deze kids waren hyper!! Ruim 20 kinderen van 6 tot 10 jaar, waarvan de een aardig wat wist en de ander zijn eigen naam niet eens kon zeggen. Kinderen hier krijgen ook allemaal een Engelse naam. Ik heb 25 kinderen laten kiezen uit Karin, Maike, Eline, Heidi, Hanna, Shayla, Melanie, Emke en Nathan, Jimmy, Jason, Roy en Tom. Dus mensen, er lopen heel wat Chinese kinderen met trots rond met jullie namen! Super grappig om Karin de hele tijd de beurt te geven en Maike te vragen hoe ze heette omdat ze Mike bleef zeggen.

De lessen waren een en al improvisatie. We deden, Simon zegt, pictionary en al doende oefenden we wat werkwoorden. “I am walking”, en ik liet iedereen mij in een rijtje door de klas volgen. Halverwege omdraaien (hebben ze ‘to turn’ ook te pakken) en nog maar eens tien minuten lopen totdat elk kind een beetje moe begon te worden. Het was leuk maar ook vermoeiend. De kinderen leken wel speed te hebben gebruikt. Een stond op de tafel terwijl een ander zich onder de tafel verstopte. Als ik iets zei kreeg ik Chinees terug en tsja, daar kan ik dan weer niet zoveel mee. Maar ik heb me goed vermaakt en hoop dat dit voor hen ook zo was.

Verder heb ik een vriendin hier geholpen met het openen van haar bar. We hebben alles omgegooid, alles opnieuw geverfd, naam bedacht, menu’s gemaakt en promotie in de stad gedaan. Het was een super openingsfeest op vrijdagavond en de week daarna hebben we alleen maar veel te veel gedronken elke dag. Het is gewoon niet goed voor je gezondheid om een eigen bar te hebben. Haha. Hanna kreeg een maand van haar Chinese baas om de bar nieuw leven in te blazen, maar na twee weken trok hij de stekker eruit omdat ze haar niet begrepen. De eigenlijke manager was geschrokken van onze aanpak en vond het niet leuk om met haar te werken omdat hij nu daadwerkelijk aan het werk moest. Er waren ineens dorstige mensen in de bar en hij moest cocktails kunnen maken en zorgen dat om 20.00 alles klaar zou staan. Dat is allemaal wat teveel gevraagd, hij trok het niet meer. Dus als gevolg is Hanna afgelopen maandag weg gegaan omdat haar baas geen werk meer voor haar had. Het is jammer om haar nu te moeten missen, maar we hebben een top tijd gehad!

Vandaag is vrijdag de 13^e en normaal heb ik daar geen last van, maar vanmiddag besloot ik in een uitstekende spijker op straat te stappen. Net onder mijn grote teen vormde zich een stipje bloed. Niks ernstigs, maar wel pijnlijk. Toen Arjan vanavond thuis kwam was het nog steeds pijnlijk en begon het ook meer op te zwellen en te ontsteken. Dus we zijn samen even naar het ziekenhuis geweest voor een tetanus prik, penicille kuur en het is even goed schoongemaakt. Het ziekenhuis is vlakbij ons huis en ranzig. Spinnenwebben met spinnen hangen aan het plafond, bloedspetters op de vloer en terwijl de zuster me in gebrekkig Engels uitlegde wat ze wilde doen stonden er 5 Chinezen ongegeneerd bij ons in de behandelkamer te kijken en te wachten totdat ze aan de beurt waren. Weinig privacy dus. Ik ben goed geholpen en nu gewoon de komende dagen even kijken of het niet verder infecteert. Nu lekker op stap of op hink, en om 6.00 morgenochtend de slaperige Maike en Brian van het station ophalen. Ik heb er zin in!

Iedereen thuis dikke knuffels en veel liefs van ons! We missen jullie en denken veel aan jullie! Het volgende bericht is weer van Maike en mij, dus jullie horen snel van ons!

Ps; foto’s volgen later.

Liefs Daan

Maike @Maleisië!

Lieve allemaal, Onwijs bedankt voor alle lieve reacties! We zijn nu al 7 maanden on the road en ik ben nu meer dan ooit dankbaar voor de uitvinding van het internet! Door jullie reacties op onze weblog, mailtjes, Skype gesprekken, Whatsapps & natuurlijk Facebook is de wereld toch een stuk kleiner en ik vindt het heerlijk dat jullie zo een beetje mee kunnen reizen! De tijd is weer voorbij gevlogen. Na het vertrek van mams en nog een weekje strand in Bali en een bezoek aan het apen bos in Ubud zijn Brian en ik naar Kuala Lumpur, Maleisië gevlogen. Een grote multiculturele stad met onwijs mooie gebouwen en moderne infrastructuur maar zoals in alle grote steden, zeker in Azië, ook veel armoede. Op de straten zie je echt van alles voorbij komen. Mensen zonder ogen, zonder armen of benen, baby's en jonge kinderen die in de armen van hun moeder op straat slapen en bedelen...erg verdrietig, heftig en confronterend. Zoveel contrasten met de mogelijkheden en gezondheidszorg in onze wereld en de rijkdom die zeker in deze grote steden zelf ook te vinden is. En een groot contrast met de schoonheid van het land, Maleisië is echt prachtig mooi!   Onze eerste stop was een klein bergstadje in de Cameron Highlands, een prachtig gebied omringt door theevelden. Ik ben gek op thee en het was al jaren een droom van mij om een bezoek te brengen aan dit prachtige gebied. Wandelingen door de groene thee velden, een bezoek aan de thee fabriek en avonden bij het kampvuur, heerlijk! Na dit sprookje zijn we doorgereisd naar de jungle van het Taman Negara National Park. Tijdens de drie uur durende boottocht het park in hebben we niets anders gezien dan bossen, bomen en aapjes, puur natuur! We verbleven in een klein stadje vanwaar we meerdere tracks konden lopen. Omdat alle voorzieningen hier aanwezig waren leek het ons wel leuk om het echte avontuur op te zoeken en een nacht in een observatie hut te gaan slapen midden in de jungle. Met een kaart, slaapzakken, matjes en eten gingen we op weg. Een zeer pittige wandeling van een paar uur bracht ons naar het houten, verlaten hutje. Geen elektriciteit, water, toilet...waarom wilden we dit ook al weer? Ik weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet waarom we dachten dat het romantisch of avontuurlijk zou zijn, het was echt verschrikkelijk! Toen we aankwamen bleken mijn enkels onder de bloedzuigers te zitten, gelukkig was Brian een echte held en trok hij ze er allemaal met blote handen af. Het bloed stroomde van mijn benen, je kunt je voorstellen hoe hard ik heb staan gillen! Om 8 uur 's avonds werd het donker en gelukkig waren we moe, tijd om te slapen, ogen dicht en net doen alsof we alle enge en keiharde geluiden vanuit de jungle niet horen. Dat ging prima, tot we om twee uur s'nachts wakker schrokken van een gigantische onweersbui. Toen we de zaklampen aandeden om de spullen binnen te gaan halen bleek ons hutje vol met rondrennende spinnen, grote spinnen, zo groot als mijn hand. Ik haat spinnen, wat een hel! Ik weet niet hoe maar na dat hij een paar van de spinnen vermoord had en het wat minder hard begon te regenen heeft Brian me toch weer het 'bed' in gekregen en heb ik zelfs nog een paar uur geslapen. Toen ik in de ochtend wakker werd was de wereld weer normaal en veel minder eng, op een paar dode grote spinnen na. Door de regen was de weg terug bijna onbegaanbaar en de bloedzuigers zijn gek op water en drongen na de eerste 500 meter al door mijn sokken heen dus opgelucht was ik toen we een boot terug naar het dorp konden nemen. Dan maar ons hele dagbudget kwijt aan de boottocht, ik wil naar huis! Achteraf zijn dit de momenten die mooie verhalen en grappige herinneringen opleveren en is het allemaal zo erg niet maar dit was zeker de laatste keer voor mij in zo'n primitieve omgeving. Dat hoop ik dan toch! Gelukkig was onze volgende stop weer een tropisch eiland zonder verkeer, met witte stranden en een helder blauwe zee. Een weekje hebben we genoten op Perhentian Kecil, een eilandje voor de kust van Maleisië waar we opnieuw gesnorkeld hebben met haaien en zeeschilpadden en lange dagen op het strand al lezend hebben doorgebracht. Paradijs! Na de Perhentian Islands zijn doorgereisd naar Koh Samui, een eilandje in zuid Thailand. Twee dagen waren we onderweg maar we hadden een doel: de officiële Full Moon party op Koh Panjang. Dat kan een echte backpacker niet missen natuurlijk! Omdat we niet op Koh Panjang wilden verblijven hebben we een boot ticket geboekt die ons heen en weer zou varen tussen de naast elkaar gelegen eilanden. Dit bleek een speedboot te zijn en we kwamen dan ook zeiknat aan op het feest, alsof we zwemmend de oversteek gemaakt hadden. Maar het feest was mooi! Duizenden mensen die uit hun dak gaan op een uitgestrekt wit strand, emmers vol met drank en goede muziek, wat een feest! Na nog een paar dagen strand was het weer tijd om door te reizen. Exact 24 uur zijn we onderweg geweest met de boot, bussen en trein en onwijs veel vertraging maar onze eindbestemming was Bangkok en dat voelt ondertussen als thuiskomen. Het is echt een heerlijke stad! Ondertussen zijn we goed aangekomen in Hong Kong!! Met nog anderhalve maand te gaan en enkel Vietnam nog op de planning kon ik me niets heerlijkers voorstellen dan nog wat tijd te kunnen doorbrengen met  Danielle & Arjan. Ik ben onwijs benieuwd naar hun plekje in China en kan niet wachten om eindelijk weer samen bij te kletsen, Brian voor te stellen, te dansen! en om samen ons volgende verhaal voor op deze weblog te schrijven! Dit weekend al verwachten we aan te komen als alles vlot verloopt met onze visum aanvraag dus Daantje, zet de wijn maar koud! Lieve mensen thuis, ik hou van jullie en ik mis jullie elke dag meer! Maar nu is het toch al tot heel snel! :) Heel veel liefs! xxx Maike

Maike met mams @ Indonesie!

Lieve allemaal, Indonesië! Een prachtig en veelzijdig land; chaotische steden, uitgestrekte groene rijstvelden, cultuur, een mix van religies en een bijzondere bevolking. Geen land om als backpacker alleen te bereizen maar gelukkig kwam mijn allerliefste moeder eind april aan in de hoofdstad Jakarta! Samen hebben we een heerlijke tijd gehad in dit land waar nog erg veel Nederlandse invloeden uit de koloniale tijd zichtbaar zijn. In Jakarta had mam al snel door dat als je aan de overkant van een straat wou komen je gewoon je had op moest steken en gaan, vooral niet aarzelen want dat overleef je niet. Jakarta is geen mooie stad maar je kunt er toch aardig de toerist uithangen. We hebben de oude zeilhaven van Batavia bezocht, een rondleiding gehad in de grootste moskee van ZO Azie en rondgewandeld over het vrijheidsplein.  Blij waren we om aan de drukte te kunnen ontsnappen en onze eerste prachtige trein rit te maken. Uren lang keken we onze ogen uit over de prachtig groene uitgestrekte rijstvelden, bergen en plantages. Alles wat je je voorstelt bij Indonesie en meer, zie je voorbij komen. De trein bracht ons naar Bandung, een stad die niet onder doet aan Jakarta als het gaat om drukte en chaos. Reizen met mam betekent ook een beetje cultuur snuiven dus we hebben gezellig gedanst, gezongen en muziek gemaakt op traditionele Javaanse instrumenten met de kinderen van Bandung. Van Bandung zijn we doorgereisd naar Yogyakarta. Het hoogtepunt in Yogyakarta was een bezoek aan de Borobodur tempel, het grootste Boeddhistische heiligdom van de wereld. En dit op de dag van het Waisak festival, dit is een van de mooiste Boeddhistische vieringen ter wereld. Tijdens dit festival wordt de geboorte, verlichting en de dood van Boeddha gevierd bij de Borobodur tempel op centraal Java. Vanwege de verwachte drukte moesten we al om 6 uur in de ochtend vertrekken maar dit was ook wel zo lekker aangezien de temperaturen hier in de dag erg hoog oplopen. Het festival duurt de hele dag, duizenden monniken lopen van de Mendut tempel naar de Borobudur waar laat in de avond bij volle maan het verlichtingsfeest wordt gevierd. We hebben de Mendut tempel bezocht waar we de monniken zagen bidden en samenkomen maar helaas hebben we het feest in de avond moeten missen, het was te warm en druk en dit gaf ons tijd om ook de Prambanan tempel te bezoeken, het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesië. Ik heb nu toch al een aantal tempels gezien tijdens mijn reis maar was erg onder de indruk van de Borobudur. Het is schitterend, zeer goed onderhouden en het ligt in een prachtige omgeving. In de lonely planet wordt je al gewaarschuwd dat je met schoolbussen vol jongeren op de foto moet en dit was ook het geval, we kregen een kleine indruk van hoe het moet voelen om een beroemdheid te zijn. We zijn zeker met 40 kinderen op de foto geweest en ze bleven maar roepen: miss, miss, picture please! Voor hun is het super stoer om met een westerling op de foto te gaan en voor ons was het ook een erg grappige ervaring.  Na een paar dagen zijn we verder gegaan met de nachttrein naar Malang. In Malang konden we eindelijk de drukte van de stad ontsnappen en verbleven we in een mooi guesthouse tussen de rijstvelden waar elke middag om 4 uur thee met pisang goreng (gebakken banaan) geserveerd werd, genieten! Vanuit Malang met zijn vele koloniale Nederlandse gebouwen hebben een tour geboekt naar de indrukwekkende Mount Bromo. Opnieuw werden we midden in de nacht opgehaald, nu door een prive chaffeur en gids. Na een paar uur moesten we overstappen in een jeep die ons een berg opreed vanwaar we de zonsopkomst over Mount Bromo konden zien. Het was een beetje bewolkt maar erg mooi. Na een klein ontbijt reden we door naar Mount Bromo zelf en toen was het toch echt tijd om deze nog zeer actieve vulkaan te beklimmen! En dat terwijl het nog maar 6 uur in de ochtend was! De optie was lopend of te paard naar boven maar mam (die toch al bijna 60 is!) wou graag lopen, dus de keuze was gemaakt en binnen no time waren we boven, super stoer! Een blik in de kokende krater was genoeg voor mam om direct weer naar beneden te willen maar niet voor we snel een fotootje gemaakt hebben. Erg indrukwekkend! Na een luxe overnachting in het mooie Kalibaru en nog een bezoek aan koffie, cacao en rubberplantages werden we gedropt bij de ferry die ons naar Bali zou brengen. Tijd voor vakantie!!  Bali is Hindoeïstisch met veel gebruiken en tradities, een groot verschil met Java waar je 5 keer per dag van alle kanten het oproep tot gebed hoorde uit de luidsprekers van de moskeeën. Vele dagen hebben we heerlijk lui doorgebracht op de prachtige stranden maar we zijn ook actief geweest en hebben een fietstocht gemaakt tussen de rijstvelden, we hebben cultuur gesnoven in het gezellige plaatsje Ubud en genoten van massages en natuurlijk elkaar! Ondertussen is Brian, mijn Amerikaanse lover met wie ik in Laos en Cambodja samen gereisd hebt ook aangekomen in Bali om samen met mij de aankomende maanden verder te reizen. Met zijn drieën zijn we de dag na zijn aankomst met de boot naar het Gili Trawangan eiland gegaan waar we zes dagen in absolute luxe genieten van dit tropische eiland. In 3 uur kan je het eiland rondlopen, de stranden zijn witter dan wit en de zee is helder blauw met koraal riffen die het water voorzien van prachtige kleurpatronen.  Er is geen verkeer op het eiland, enkel paard met wagen om je te helpen met je bagage en de rest van het eiland kun je lopend of met de fiets bezichtigen. Wat een rust! Een perfecte afsluiting van de geweldige reis die mam en ik samen gemaakt hebben. De tijd is weer voorbij gevlogen maar we hebben genoten! Het was heerlijk om dit samen te delen, we hebben gelachen en veel goede gesprekken gehad, een tijd om nooit meer te vergeten! Mam gaat bijna weer naar huis, naar de rest van de familie die we wel heel hard gemist hebben de afgelopen weken! Brian en ik vliegen volgende week door naar Maleisië, nog drie maanden te gaan, drie maanden waar ik erg naar uitkijk omdat ik nog lang niet klaar ben aan deze kant van de wereld!  Ik hoop dat alles goed gaat met jullie en dat het mooie weer van de afgelopen weken snel weer bij jullie terug komt! Ik hou van jullie! Dikke kus uit het mooie Indonesië! xxx

Ni hao! Danielle @China

Lieve allemaal,
Bedankt voor alle lieve reacties op onze weblog. We zijn alweer een half jaar uit Nederland en België weg en we hebben nog geen heimwee, maar missen iedereen thuis natuurlijk wel. Dus het is heel fijn om zoveel lieve reacties te krijgen. Bedankt!
Alweer een maand geleden vlogen Arjan en ik van Kathmandu naar Hong Kong. Met het idee dat China wat beter georganiseerd zou zijn dan Nepal en dat de Chinezen ook wat verder ontwikkeld zijn, landden we op 3 mei op Hong Kong. Onze verwachtingen vielen in het niets bij de wereld die we hier in stapten. Rianne had bij het laatste verhaal al gezegd dat ons een cultuurshock te wachten stond en je had gelijk! Hong Kong was in alles volledig het tegenovergestelde van Nepal.

Hoewel ik nooit eerder in New York ben geweest, weet ik zeker dat Hong Kong Times Square overtreft en Manhattan in de schaduw zet. Eindeloos zijn de billboards, shoppingmalls, wolkenkrabbers en winkels aan Nathan Road. Na 20 minuten lopen vonden we in het midden van de hoofdstraat een hostel. We ploften neer in een kamertje van 2 bij 2,5 m en gooiden de tas op de grond. Na een paar minuten relaxen op het bed, stond ik op om te gaan douchen. De douche hangt boven het toilet zodat dit ook meteen het afvoerputje is; zo efficiënt die Chinezen. Ineens voel ik wat kriebelen op mijn arm. Ik kijk en ontdek dat ik onder de witte kleine wormpjes zit! Arjan zat nog op bed en zijn kleren zaten er ook helemaal onder. Direct alles wat we aan hadden in een tas buiten de deur gezet, gedoucht, schone kleren aan gedaan en terug naar de receptie. Dit was echt te ranzig voor woorden! Zelf schrokken ze er ook van, dus we kregen een betere kamer met excuses aangeboden. Hier was gelukkig geen beestje te ontdekken dus konden we eindelijk lekker slapen.

We zijn zaterdag de hele dag op Hong Kong Island geweest, wat veel leuker bleek te zijn dan het centrum waar wij zaten. 's Avonds nog lekker wezen stappen voordat we maandag verder reisden. Vier dagen in Hong Kong was voor ons genoeg om Nepal achter ons te laten en op zoek te gaan naar het plattelandsleven van China. De stad was mooi, maar ook druk en duur. Er ging een nachttrein vanaf de grens van Hong Kong naar Guilin in China (Hong Kong is nog een aparte regio waar je ook apart een stempel voor in je rode boekje krijgt). Het land is immens groot. We hebben veertien uur in de trein gezeten om nog steeds in het zuiden van China uit te komen. Tijdens de treinreis werd me duidelijk waarom we de Chinezen ook wel poep-Chinezen noemen. Zonder slechte bedoelingen of de cultuur te veroordelen, zal ik uitleggen waarom. In de trein zaten we in een gewone coupe -alle bedden waren uitverkocht- als enige westerlingen tussen de Chinezen. Vanaf dat de trein vertrok bleek iedereen goed voorbereid en kwamen de Chinese ‘delicatessen' uit de tassen tevoorschijn en werd het in de 14 uur durende rit een gesmak en gekluif aan van alles wat ik niet eetbaar acht. Het meest smerige wat ik kan noemen is wel het meisje dat tegenover ons zat en de poten van de kip aan het afsnabbelen was. En ik bedoel niet een lekker gebraden kippenpootje, maar letterlijk de klauwen met de nagels er nog aan! En het slijmerige, bruine, hardgekookte ei wat uit een vacuümverpakt zakje werd gehaald, leek me ook niet zo lekker. Wat verder een bijzondere ervaring was, is dat de resten van botjes, verpakkingen, pindadoppen en alles wat je niet opeet gewoon voor je op de grond gespuugd mag worden en in restaurants gewoon naast je bordje op tafel. Je kunt je voorstellen dat de coupe aan het einde van de rit smeulde in een weeïge geur van etensresten en slapende mensen. Kortom: we waren blij om in Guilin uit te stappen.

Guilin bleek nog een grote stad te zijn, dus namen we de bus meteen door naar Yang Shuo. Dit was wat we zochten! Een klein toeristisch stadje (vergelijkbaar met Zwolle) gelegen in de mooiste provincie van China. Omringd door honderden leistenen bergen, kleine traditionele Chinese dorpjes en rijstvelden langs de lange Ly River, ligt Yang Shuo. Er wonen hier veel westerlingen die hier Engels geven aan de Chinezen. We hebben in de eerste week besloten hier wat langer te blijven. Toevallig dat Arjan op de tweede dag hier werd begroet door een oude bekende die hij eerder dit jaar in Thailand heeft leren kennen. We konden zijn appartement overnemen, want hij zou over twee dagen weer weg gaan. Voor een maand hebben we nu dit appartement gehuurd. We wonen nu tussen de Chinezen op loopafstand van het centrum. Top!

In de afgelopen drie weken hebben we hier veel geklommen en een beetje de omgeving op de fiets verkend. Arjan is de klimmer van ons tweeën, maar ik was nieuwsgierig genoeg om het ook te proberen. En het is onwijs gaaf om te doen! Ook wel eng, maar vooral gaaf! Als je eenmaal naar boven gaat zijn er genoeg momenten dat je bang bent om te vallen of dat je het gevoel hebt dat je je nergens meer aan vast kunt houden. Maar we doen alleen maar beginners routes dus het is goed te doen. Al binnen een week had ik meer kracht en grip en klom ik steeds gemakkelijker naar boven. De routes zijn tussen de 20 en 30 meter hoog en het uitzicht over de andere bergtoppen en rijstvelden is fantastisch! De adrenaline giert nog door je lijf als je weer veilig beneden bent. Spontaan beginnen je handen te prikken, je schoenen te knellen en trekken de spieren in je armen samen, maar de kick dat het gelukt is, geeft zo'n boost waardoor je direct weer naar boven wilt gaan.

We hebben hier ook een groepje leuke Engels leraren ontmoet die hier al een paar maanden verblijven. We treffen elkaar altijd wel ergens in de stad om een drankje te doen, dus het is erg gezellig. Voorlopig blijven we hier nog even plakken!

In Nederland komt de zomer ook goed door heb ik gehoord. Geniet van de gezellige terrasjes en heerlijke zonnestraaltjes! Ook wil ik Eline en Bernard hier even feliciteren. Ze zijn vandaag getrouwd dus het is een bijzondere dag. Gefeliciteerd schatjes!

Veel liefs en knuffels uit China